Elochim i Nibiru

Historia to czy legenda, bajka czy opowieść?

Nie ma dymu bez ognia, jak i naszego bez serca.

Starożytni, czy biblijni „Bogowie”, tzw. Elochim, z Nibiru,

Dwunastej planety naszego układu słonecznego: „Bogowie”;

<Ze świata subtelnego, co raz na 3600 lat zbliża się do ziemi>,

Czy Oni stworzyli; na swój wzór i podobieństwo nas i życie?

Poczynając od stworzenia Adama i Ewy, wykorzystując ciała,

Ziemskich człekokształtnych, splatając kody swoje i ich DNA,

Dając później możliwości rozrodu i podziału: na dobro i zło!?

Czy mogli przewidywać, co się potem, tak naprawdę stanie?

Zapewne skrócili naszą ewolucję, o miliony lat tu co najmniej!

Czy też dodatkowo biorąc, człekokształtne ziemskie za żony?

Płodząc mieszańców przyspieszyli ich rozwój jeszcze bardziej?

                                   Czy to w ten sposób powstały, tzw. zastępy upadłych aniołów?

 

 

O których pisze Biblia, spisana wg starszych zapisów Sumerów,

„Upadłych” -bo skrzyżowanych „Bogów”, z człekokształtnymi?

W ślad za nimi, potwierdza to księga rodzaju i to, że „bogowie”;

Łączyli się z ziemiankami, coraz bardziej mieszając tu gatunkami,

By przyspieszyć rozwój ewolucji jednego, czy kosztem drugiego?

 Czy to przypadek, czy zamiar Stwórcy; jak z innymi gatunkami?

Które tak jak i my, łączą się ze sobą, zapewne nie przypadkowo?

Czy to nie stąd, ten podział, na ciało i duszę gatunku wyższego?

Tak przynajmniej sugeruje nam większość religii współczesnych,

Jak i potwierdzają to zapisy historii, pismem klinowym Sumerów,

Pierwszej cywilizacji po potopie tworzącej podwaliny następnych!

A jak w to się wpisuje, wizerunek kosmicznego wędrowca?

Tak jak niebiańscy „bogowie” planetarni, planety – Nibiru,

Którzy zmienili strukturę Układu Słonecznego i tym samym?

Naszą Ziemię, przechodząc regularnie, co 3600 lat w pobliżu,

Wykonując uniwersalny boski plan i zarazem ucząc nas tego!

Co też my mamy, według misji i planu wędrowca tu dokonać?

Jeśli kogoś, to bliżej interesuje, zachęcam do „Kronik Ziemi”,

                                              >>Autorem, których, jest Zacharia Sitchin!<<

 

A gdyby to tak, jak przedstawiają Sumerowie,

Nasz układ słoneczny miał dwanaście planet,

A na tej nam nieznanej, zaczęło się nasze życie?

Gdyby wylądowało pięćdziesięciu kosmonautów,

Z potrzebą wydobywczą, pewnych tu surowców,

445000 lat temu, na Ziemię obracającą się szybko,

Tak szybko jak to już i wymusza cykl obrotu Ziemi,

Wobec słońca i jej siła grawitacji, oraz trajektoria lotu!

3600 razy szybciej niż trajektoria 12-tej planety Nibiru!

Przez to życie trwa, odpowiednio szybciej i intensywniej,

Dlatego im też tzw. „bogom”, trudno było się dostosować!

Tak jak my, tak i nasi „bogowie” podlegają przeznaczeniu,

Którego Panem jest tak Ich, jak i naszym, wspólny Stwórca,

A nam i Im pozostaje tylko wykładnia, wg woli naszej i losu!

Bo los pozostawił nam Pan, a przeznaczenie pozostawił sobie!

To za sprawą naszych protoplastów z planety Nibiru,

Znających doskonale te cykle; 12-tu naszych planet,

Ustanowiono liczbę dwunastki, za niebiańską i świętą,

A pojęcie „Nieba”, za świat subtelny planety Nibiru,

Ustalono dwanaście astrologicznych znaków zodiaku,

Za sprawą odchylenia, tak zwanego zjawiska precesji,

Wprowadzono dwunastomiesięczny cykl czasowy roku,

Oraz zdublowany; ten dwunastogodzinny cykl: dnia/nocy,

Jak też; dwanaście pokoleń Izraela i Apostołów Jezusa.

Czy my sami, czy to nasi „bogowie”, czy „półbogowie?,

Możemy jedynie sami odczytywać tablicę przeznaczeń,

Nie jesteśmy w stanie niczego w przeznaczeniu zmienić,

                                        Możemy jedynie odwrócić lub wpływać na zmianę losu!

 

Zagłada Sumeru i Ur, czy za sprawą uderzenia jądrowego,

Podobnie jak wcześniejszy potop miały swój wtedy wymiar;

Boski!, --Walki „bogów’, oraz grzech pomocy zaniechania!

Tego, co to nazywamy potocznie niezbędnym ratunkiem!

Może jedynie wyłamanie się z przysięgi, jednego z „bogów”,

Uratowało wtedy ludzkość od całkowitej totalnej zagłady?

Zbudowanie Arki Noego to wraz z genetycznym nasieniem,

Sprawiło również, że nowe życie i nowe cywilizacje wyrosły!

Potwierdzało to również tezę, że żaden przypadek losu,

Nie jest wstanie tam i tutaj zmienić tablic przeznaczenia,

Nie ma na Ziemi, ani w „Niebie” już takiej możliwości,

Nieuchronność przeznaczenia przesądza tu o wszystkim!

Można jedynie za sprawą modłów i dobrych uczynków,

Próbować zmienić nieuchronność losu, a nie przeznaczenia!

A może i zarazem los i skutki, zastąpić teraz przeznaczeniem?

Dlatego musimy umrzeć, tak jak, nasi „bogowie”,

Jedynie teraz szybciej, z uwagi na cykl obrotu Ziemi,

Nieśmiertelności, nie zdobywa się tu i w subtelnym!

Jedynie wydłuża się to pojęcie czasu i cyklu życia,

Nieśmiertelność, to już domena świata Ognistego!

Dlatego to do Niego, niech kierują się nasze myśli! 

 

Dlatego początkowo też i Jezusa nie rozpoznali uczniowie,

Oczy rejestrują rzeczywistość przez proces porównawczy,

Nie mogą zobaczyć tego, czego wcześniej nie zarejestrowały!

Wobec już tak długiego życia „bogów’, na Nibiru,

/okres jednego roku, to prawie 3600 lat na Ziemi/

Dla ziemianina śmierć „boga”, była tu zaskoczeniem,

Stąd tematem zastępczym stało się zmartwychwstanie!

Czyż nam nie lepiej będzie uwierzyć w nieśmiertelność,

Cząstki Boskiej duszy, niż ciał ziemskich wskrzeszanie?

Gdyby ktoś od urodzenia, żył w skafandrze swego ciała,

To czy rozpoznałby siebie samego po zdjęciu skafandra?

Zapewne nie, bo nie znałby punktów odniesienia osoby!