Wytwory umysłu

Gdybym chciał oburącz potrząsnąć tym drzewem, nie potrafiłbym tego
uczynić. Ale wiatr, którego nie widzimy, dręczy je i gnie, w którą chce
stronę. Najgorzej dręczą nas i gną niewidzialne ręce.
Fryderyk Nietzsche — To rzekł Zaratustra

"Najgorzej dręczą nas i gną niewidzialne ręce."

Bez zaufania nie ma teraz współpracy,

Ale nie my chcemy używać przemocy,

A z to zawsze jesteśmy gotowi z radą.

Gdy teraz macie swoje problemy życiowe,

Niedowierzania, czy też niedoskonałości,

Zwątpienia czy braku wiary w bliźniego,

Najważniejsze by teraz strzec zasad bytu!

Jak ustrzec się przed zabójstwem?

Serce teraz zawsze nam podpowie!

Czasami każe się użalić i choćby nad;

Bezmyślnie ustrzelonym tak ptakiem,

Lub taką złamaną nieumyślnie gałązką,

Szkoda, że nie wyczuwamy i widzimy,

Co się dzieje wtedy w niewidzialnym?

Oczywiście pod wpływem złej woli!

Bo w przeciwnym razie, to bylibyśmy,

Zabójcami nawet tych maleńkich istot,

Za każdym choćby z naszym oddechem!

Już to samo uczucie teraz nam podpowie,

Jak teraz mamy się ustrzec przed zabijaniem!

                         Niestety jak widzimy w mediach ich nie brak,

                         Czasami zmuszony przez ciemne siły dokonuje.

‎"Trees Got Soul"

Trucizny i gazy trujące, to już hańba!

Wynalazków tych naukowych ludzi!

Nigdy to nie wiadomo kiedy skończą,

Truć zarażonych ludzi jak i środowisko!

Emanacje takie wsiąkają w materię,

Czekając lata na swojego odkrywcę,

A gdy dopadną ofiarę to nie wiadomo,

Kiedy to w jego życiu się teraz ujawnią?

Kiedy skończą swoje oddziaływanie?

Nic tak nie niszczy energii, jak to one!

To są bomby z opóźnionym zapłonem.

To produkty czystej ludzkiej nienawiści!

Od przestępstw dokonanych są i te najgorsze,

Te niedokonane, to te nieuchwytne zbrodnie!

To są przestępstwa myślowe, jak i rządowe.

Te które tak niszczą urodzajność planety:

Np. sadząc tu zagajniki małych drzew,

By tylko móc wycinać lasy dziewicze,

                         Razem z tymi kilkusetletnimi olbrzymami!

"Celem życia jest poczucie pełni, któremu towarzyszy miłość do każdej istoty, 

a nie ograniczona, jednostkowa miłość wpajana nam ciągle przez społeczeństwo. 

Prawdziwe szczęście pochodzi z podstawowego dobra, z głębokiego pragnienia, 

by każdy znalazł sens swego życia. Ta miłość jest zawsze dostępna,

 pozbawiona wyrachowania i ostentacji. Jest to niezmienna prostota dobrego serca."