Osądy

Matko nie odbieraj dzieciom radości,

A to jedyne, co po Tobie im zostanie!

Bo to będzie pamięcią Twej miłości,

Nie bądź już tak surowa całe życie!

Prawdziwa miłość rodzi się w radości!

A ta miłość się taką radością podpiera!

Nie odbieraj dziecku dzieciństwa,

Nawet, gdy sama też go nie miałaś !

Kiedyś słyszałem takie zdanie!

”Że Bóg nawet może być ludzki”,

Czy to zawsze dotyczy człowieka?

Czym jest posądzanie innych,

Jak nie brakiem teraz wiedzy,

By kogoś ocenić właściwie?

Kto zna kręte ścieżki myśli,

Meandry ich rozumowania?

Jedynie Bóg, by je to oceniać!

Brak wiedzy nie upoważnia do osądu,

Że napaści przynoszą teraz nieszczęścia,

Bo gdy ich nie ma, to może też oznaczać,

Żeś słaby i nie wart nawet tego napadania!

Nie będziesz więc też i stawiał oporu;

A sam nie wywołasz przeciwdziałania!

Czego?.... Twojej energii psychicznej!

Czy biedny jest coś wart dla złodzieja?

Naprawdę nie przejmuj się napadami!

                        Świadczy o tym, że masz coś cennego!