Dusza

Podobno pojęcie zbiorowej duszy nie istnieje,

Za to w to miejsce lepiej wstawić już zgodność!

Taką to jaką widzimy też szczególnie u zwierząt,

Czasami taka zgodność trafia się trównież i u ludzi,

Zgodność wibracyjna nie wyklucza indywidualności!

Nie ma próżni i samotności, za to jest ogień!

Trzeba mówić to wszystkim i nawet dzieciom,

Przygnębienie, to ta dziurawa kieszeń co go gubi,

To największe i najcenniejsze na teraz nasze skarby!

Dlatego przygnębienie nazywamy też zamieraniem.

Trzeba jasno palić wszystkie ognie ku zwycięstwu!

Każdy kiedyś dostał pakiet Monady na czas i swoją drogę,

Wg podzielności ducha może ją wzbogacić, jak i roztrwonić,

Wszystko to już będzie zależało również od jego dobrej woli,

Może tu sam siedzieć jak w kapsule uśpionego zadowolenia,

Można również wyjść na zewnątrz i świadomie się podzielić.

Świecąc w czuwaniu tworząc magnes na kształt serca,

Który przyciąga już odłączone wcześniej części ducha,

Trzeba odrzucić przygnębienie i czerpać z życia radość! 

 

„Nawet grób nie uratuje głupca przed wiecznością”

Trzeba być zdziecinniałym myśląc o zakończeniach,

Należy teraz sobie uświadomić, te wszystkie trzy ciała,

A szczególnie to ogniste stanowi dopiero - początek!

Ognie, a szczególnie te pod oczami - to widzą niewidomi,

A wszystko wolno tym, co są niewolnikami wszystkiego,

Zacznijmy już porządkowanie życia od samego jego rytmu,

Zanim udzielać dobrych rad innym co to ważniejsze w życiu.

 

W świecie subtelnym też nie można widzieć,

Gdy wybierając się tam pamiętajmy o złości,

Czyni z nas ślepca bez możliwości komunikacji,

                                                Inaczej mówiąc to zabiera nam mowę ducha! 

 

Tylko teraz niemądrzy wpadają w rozpacz,

Trzeba dziękować tutaj za każdą godzinę,

Czy nauki, czy doświadczenia przestrzeni,

Każda taka chwila jest pełna spostrzeżeń!

Świecki naukowiec poszuka w gruczołach,

                                                  Nie pomyśli już o zawartych w nich ogniach!

 

Nauczyciel chroni nas taeraz rękami,

Oddziela jakoby od ściany chaosu,

Lecz nie zawsze może nas to chronić,

Sami zdobywamy też doświadczenia,

                                                    Ale wystarczy świadomość Jego tutaj!

 

Bolesna jest ślepota ducha w świecie subtelnym,

Ślepiec tam tez widzi jedynie przebłyski światła,

A gdy istoty przybierają kształty koszmarów,

To takie, jakie sam spodziewał się też widzieć!

Złość i strach, też kreują jak najlepsi doradcy!

A światłość kłuje tak jak odblaski tego kreta,

To te błyskawice światła stają się tak bolesne!

Czy nie są tym np. witaminy z nazwy i bez ognia?

 Tak i pustymi jak i też inne wyrazy bez pokrycia,

Trzeba też pamiętać, że uczucia rodzą chemizm!

Jak ta np. wdzięczność, co rodzi chemizm Łaski,

Warto też przebadać tak samo wszystkie uczucia,

Nie ma już dwóch kierunków ludzkiej ewolucji,

Ale już na pewno nie będzie tym - ten przeciwny!

Postęp również nie może być jednokierunkowy,

Wszystkie takie drogi będą już tylko błądzeniem,

Zdolność teraz odróżniania właściwego kierunku,

Jest taką wspaniałą naszą cechą ognistą gatunku!

Między zwierzętami, a nami, przepaść gatunków!

                                             Odczucie świata ognistego jest już oświeceniem!