Dualizm

Dawniej nie było pojęcia "Boga", bo nazywano tak to , co nie znane,

Z czasem, gdy wzrosła świadomość, to nieznane stało się wszystko,

Powietrze, czy woda, słońce czy księżyc, nie znane było jak działa,

Więc nazywano je 'bożkami', aż podobno Abraham, 9 tyś. lat temu,

Nazwał i wybrał, tylko jednego, którego nazwał Bogiem i tak zostało!

Nie mniej ten problem sam zrodził się z  niewiedzy i strachu.

Gdyby na tym się skończyło...ale wymyślono przeciwieństwo,

I na domiar złego umieszczono w nim swoje niepowodzenia.

Dalej idąc tym tropem stworzono dualizm, dla Boga szatana,

A dla Gai - Niebo, a dla napisanych ksiąg: świętą i zakazaną,

Ot cały interes, który dalej się kręci w naszej świadomości!

Przepraszam wierzących, ale to wszystko jest prawdą w iluzji,

Którą sobie stworzył umysł, w tej części naszej świadomości,

Którą sobie zawłaszczył strachem i za naszym przyzwoleniem.

Mistrz Nowej Energii pozwala odejść temu wszystkiemu.

Lepiej stać się ateistą, niż bać się stworzonego przez siebie,

Pojęcia, by po jego odejściu, bać przeciwieństwa tj. diabła.

Wynika z tego, że bezpieczniej odrzucić dualizm,

Wtedy razem ze strachem odejdą oba problemy.

Albo:

 

 

Trudno nam jest zrozumieć, że praca jest odpoczynkiem,

Oczywiście, ta dla komórek nerwowych i szarych mózgu!

Tak jak nasze dzieła sztuki, są dla nauki, a nie do zabawy,

Czy rozrywki przy kuflu piwa w towarzystwie przekleństw.

Niszczących korę mózgową i zaśmiecających przestrzeń!

Podobnie wąska specjalizacja, a trudno z takimi rozmawiać,

A jeszcze trudniej o Duchu, czy też, o Wyższych światach!

Praca na akord jak mówienie o czymś bez przerwy działają,

Na mózg podobnie, tak jak alkohol, czy narkotyki niszcząco,

Podobnie jak papierosy, tylko nieco dłużej, jak z pistoletem,

Przytkniętym do skroni, rytm regularnej pracy jest zbawienny!

Dla kory mózgowej, nie dla przerostu mięśni, też czy posiadania!

Nie przyjmujmy półśrodków i ropę trzeba wydobyć na wierzch,
Tak z ciała naszego jak i planety, tym ziarnem dobrych słów i myśli,
Jak opatrunkiem na rany ludzi, znamy już pożyteczność przeszkód,
Może też przykrości i okropności, gdy nie będą podszyte strachem,
Zawsze można obrócić w czyny piękne i pożyteczne dla wszystkich!

Popatrzmy na zbrodnie nawet te, bez okazywania odrobiny strachu,
Będą powoli z planu znikać, gdy się ich strachem przestanie zasilać!

Nie potrzebne nam tamy ubolewania, lecz dziś te iskry oburzenia ducha!
Otrzyjcie łzy dobroci i współczucia, potrzebne skrzydła na końcu miecza,
Jasne krótkie słowa też działają, choć są dość trudne w świetle wyrazu!

W dualizmie... 

Nawet te współczesne sposoby walki,

Mogą być dla nas teraz natchnieniem,

Choćby tu przykładowo rzut granatem,

Można ze świadomością tak też czynić,

Z cząstkami aury i aby ciemność gubić,

Osłabiając tym całość siatki ochronnej.

To jest sposób walki zwany bohaterskim,

Nie jest on też widoczny naszymi oczami!

Bo prawdziwy skutek leży tuż przed faktem,

                        A i dzieje się to tylko w samej świadomości!

Zawsze, gdy ktoś będzie próbował odbierać,

Rzeczywistość już z jej spóźnionym skutkiem,

To w świetle tylko i widocznych jej następstw,

To będzie zawsze spóźniony w swych osądach!

My stamtąd widzimy prawdziwą przyczynę!

A przykładem dla Was, są teraz Wasi rodzice,

                        Którzy w podobny sposób widzą swoje dzieci.