A Ty ich poprowadzisz

,,Szybko i skwapliwie ludzie małego serca i ciasnego umysłu 

stawiają pomniki wielkim tego świata, 

aby udając szacunek, natychmiast zapomnieć ich mądrość. 

Boją się każdej refleksji, 

aby przypadkiem żadna z wywrotowych myśli mędrców 

nie zakłóciła im ignoranckiego samozadowolenia. 

Wolą żyć po swojemu, składając kwiaty 

i paląc kadzidła przed popiersiami i statuami”.
- Mal Sunjandar
,,Sadhu”

 

 

Tyle już mówiliśmy o poszerzeniu świadomości,

A postęp ten niestety tak trudno jest zauważalny,

Podobnie jak też i w każdej zdobywanej wiedzy,

A bez udzielania dyplomów, czy też egzaminów,

Proces ten teraz przebiega stale i niezauważalnie,

Jedynie jego skutki to mogą być teraz widoczne!

Warunki tu naszej Wspólnoty nie są teraz łatwe,

Dla tych to oczekujących, już natychmiastowych:

Rezultatów, nagród, wyróżnień, tytułów uznania,

Tak jak nasze postępy przychodzą niezauważalnie,

                                                       Bez fanfar, ale za to czasami niespodziewaną tęczą!

 

Prawdziwy bohater jak i to słowo, prawie zniknął ze słownika!

Stał się obcy w przeciętności, za to strach zdobywa teraz laury,

Panoszy się wszędzie i spycha, większość ludzi do samotności.

Nawet wstydzą się, czy boją rozmawiać, a najlepiej przez telefon!

Zacznijmy mówić tu i teraz o bohaterstwie, zamiast o tej technice!

Gdzie znikło bohaterstwo pracy, to tam wyzysk wymusił cwaniactwo.

Bohaterem stał się idol dyskotekowy, czy piłkarz, zarabiający krocie!

Ba! Czasami ktoś wygrany w Totolotka, lub większą sumę na giełdzie,

Smutne to, ale prawdziwe, przecież takich idoli zapamiętają nasze dzieci!

 

Prawa Stwórcy nie podlegają prawom,

Demokratycznym, głosów większości!

                       Wszyscy jesteśmy zwiastunami 'tu i teraz'!

Nadejścia tego co przyszłość nam pokaże,

Zapomnijcie już o przeszłych wcieleniach,

Chyba, że to Wam czemuś służy i pomaga,

Nie rozpalało ciekawość ego do czerwieni!

Jedynie tylko dążenie do celu do przyszłości,

Utrzymuje teraz równowagę nad przepaścią,

Tą wciągającą w tą głębię naszej przeszłości.

To co było teraz nigdy już nie będzie możliwe,

To co przyszłe może być tak różne jak i nowe,

                      Tak jak nieskończoność naszych możliwości...

 Masz się wykluć jak motyl z kokona,
By zamigotać tęczowymi skrzydłami. 
Wszyscy się zachwycą na ten widok,
A potem się zapytają, jak się to robi. 

A Ty im opowiesz, jak do tego doszedłeś,
A potem sam ich ku temu poprowadzisz. 
Ku przejawieniu przez nich ich boskości,
Ale ich boskości, w ich fizyczności ich ciał.
Tak Ty, przebudzony, poprowadzisz innych,
Wprost ku przebudzeniu i z miłości do nich.


 
Jesteśmy tak na prawdę zanurzeni w oceanie nieskończonych możliwości!!

Jak motyle próbujące wynurzyć się z poczwarki w trakcie transformacji....