Nie tylko ten film, ale ciekawość życia dręczyła mnie okropnie,
Do tego jeszcze historia z Marią i jednym z braci Wachowskich.
Wezwała mnie do siebie jak zwykle, ale czekała na mnie podniecona,
Klęczała nad czymś co przypominało rozłożony papirus z zapisami.
Pismo przypominało klinowe, ale niezrozumiałe całkowicie,
Gapiliśmy się na nie długo z charakterystycznym dreszczem.
Powiedziała, że przyniósł to do niej jeden z braci Wachowskich,
Na przechowanie i był bardzo zdenerwowany, a ja to zapomniałem.
Przypomniałem sobie dopiero po jej odejściu już z tego padołu,
Gdy dostałem od niej zapowiedziany sygnał bym ogłosił wiersze.
Wklejając jej wiersze sobie przypomniałem,
Tak jakby to ona zdjęła to moje zapomnienie.
Teraz cała sprawa ma się tak dobrze jak film s.f.
Nie wiem sam, czy bym w nią słysząc uwierzył...
Niezależnie od tego filmu i mojego wyznania, to też potwierdza,
Że jesteśmy w jakiejś symulacji komputerowej życia labiryntu.
Zanik pamięci jest jednym z podstawowych cech tu oraz zmysły,
Których ograniczenie i strach powoduje ruch; walcz lub uciekaj.
Wybór koloru pigułki wymusza działanie gry jakby bez trzeciego wyjścia,
Gadanie naszej o wolnej woli ogranicza ten dualizm, a wiara w Boga dusi.
Wydaje się, że jest też trzecia droga proponowana przez Joginów,
Równowaga emocjonalna, cisza i spokój umysłu, aż do zaśnięcia.
Gdy umysł zasypia lub podporządkowuje się duszy,
Zaczyna się pozorny proces wycofywania z Matriksu.
Myślę, że ja go przeżyłem, gdy przestałem oddychać,
Wtedy nie można widzieć Matriksa, bo nie ma pulsu.
A to on wymusza drgania naszej soczewki oka i trzyma w tym polu widzenia,
Tak jakbyśmy byli w kinie zmuszeni przyklejeni do ekranu lub do komputera.
Tak Matriks wciąga nas zawsze w bezustanne działanie,
A więc lepiej to zaakceptować i stopniowo się wycofywać.
Wtedy okaże się, że ma coraz mniejszy wpływ na nas i dwoistość,
Ją tracimy gdy przestajemy cokolwiek oceniać zachowując dystans.
Tak należy rozumieć rolę biednego obserwatora coraz mnie atakowanego,
Za znieczulicę widzianych nieszczęść, brak aktywności np. w wyborach ...
To taki sam podstęp tutaj jeśli w niego uwierzymy,
Może być tylko lepiej, gdy zezwalając odpuścimy.
Wtedy nagle zauważymy, że jesteśmy jakby w kinie,
A obraz naszego postrzegania żyje sobie swoim życiem.
Nikomu nie radzę tego czynić za kierownicą np. podczas jazdy,
Ale w domu mi się zdarza usłyszeć uwagi o mnie jako zakręconym.
Żyjącym w innym świecie i nieprzytomnym i bez uwagi,
Któremu trzeba mówić coś dwa razy, bo często zapomina.
No tak, ale jak to ja, który pamięta radość wolności i wyzwolenia,
Nawet, gdy się przeżyło to coś w kilka sekund przy defibrylacji?
Cały kosmos, jak to kino, był dla mnie i mną, we mnie i na zewnątrz,
Tego się nie zapomina, podobnie jak pewne sny, czy wizje i wglądy.
Dla mnie według moich doznań takim Matriksem jest Kwiat Życia,
Na moje zapytanie objawiła mi się siatka ich w szpitalu po zabiegu:
Z jednego do drugiego wchodziłem jak do nowego pokoju,
Oczywiście bez ciała, ale własną świadomością bycia w obu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz