Zwierciadło

Zwierciadło Kozyriewa jest takim właśnie zwierciadłem dla duszy,
To ona przegląda naszą kronikę Akaszy czytając nas jak w książce.

Nie przewraca czasoprzestrzeni naszych zapisów jak my kartki książki,
Ale może nam pokazać pokazać jak wyjść z działania naszego Matriksu.





Każda, najmniejsza, wydawać by się mogło i nic nieznacząca chwila,
Zostaje stale zapisana do wielkiej biblioteki, jaką jest czasoprzestrzeń.

Każdy z nas jest otoczony uniwersalnym rdzeniem jej wiedzy,
Do którego w każdej chwili możemy się podpiąć i korzystać.

Nie przypomina to samo, co ja opisuję jako bąbel,
W którym każdy z nas żyje jako kropla w oceanie?

Kozyriew zrozumiał, że ludzie doznają swoistej transformacji, w lustrach,
Gdzie czasoprzestrzeń zostaje przekształcona indywidualnie, do każdej osoby.

Zwierciadła do dzisiaj są używane przy pracy z ludźmi z zaburzeniami psychosomatycznymi.
Ludzie podczas eksperymentów doznawali najprzeróżniejszych wrażeń, czy boskiej błogości.

A dlaczego? Bo zaglądali do kosmosu własnego ciała,
Odkrywając w nim projektor tego co jest na zewnątrz.

 

Telepatii, telekinezy, zjawiska OOBE  przebłysków przyszłości lub przeszłości.
Do złudzenia przypomina te moje doświadczenia które tu na blogu opisywałem.

http://tamar102.bloog.pl/id,363473074,title,ZWIERCIADLO-KOZYRIEWA-ZAGINANIE-CZASOPRZESTRZENI,index.html

 Kozyriew podaje, że czas jest energią,
I dlatego można zaginać czasoprzestrzeń.



https://www.youtube.com/watch?v=ccuk6-L0518

Wg mnie to energia czasu przez nas przepływa,
A my stoimy w miejscu jako jej obserwator.

 'Tichutko letim do swetla" tak jak Czesi śpiewają, ale do środka siebie,
Jako naszego projektora kosmosu w sobie, a na zewnątrz i na ekranie...

To już nie za darmo, bo to sztuczni aniołowie, 
A życie to teatr na deskach których role gramy.

Za to te nasze sztuczne twory wyobraźni przyglądają się nam już z amfiteatru, 
Każą sobie bić brawo i składać hołdy, zabierając nam energię samo-tworzenia.


Bo z drugim człowiekiem tworzymy dwa wklęsłe zwierciadła,
Stające na przeciw sobie i zaglądające do własnych dusz Jaźni.

Słyszałem, że jest gdzieś na Syberii takie "jezioro",
Gdzie ludzie patrząc na niego przenoszą się w czasie.