Własne wyobrażenie

 Św. Teresa z Avila - Dzieła św. Teresy Wielkiej... XV wiek
Jakąż goryczą opływa to życie, w którym nie mogę ujrzeć swego Pana! 

Bo chociaż miłość napawa obficie, długa tęsknota, to bolesna rana: 

O, zerwij. Panie, te ciężkie kajdany, do życia pełni otwórz mi już drogę: 

Duch mój do Ciebie tęsknotą porwany. — z: Kamal Parkash

Jak można ujrzeć Pana?

 

Własnymi oczami to można zobaczyć demiurga i o nim to wyobrażenie,

 W taki sposób rodzi się boskie pośrednictwo tego drugiego przykazania.

Trudno przedrzeć się z własnym obrazem duchowi samemu,

Przez zasłonę wymysłów umysłu zalegającą w mózgu głowy.

Czasami umysł nimi zabagniony widzi diabła i z nim walczy na potęgę,

Razem manifestują sobie cuda niewidy i stygmaty krwawe dla dowodu.

Nie chcę tu urazić czyjeś uczucia do Boga,

Ale obawiam się, że Bóg nie chce cierpienia.

Cierpienie nikogo nie wybawi, a raczej wprowadza niewiarę,

Każdy cierpiący traci własne postrzegania piękna Stworzenia.

Najważniejsza jest tożsamość duszy poza wszelkimi przekonaniami i religiami. 

Dusza jest Miłością, tylko i wyłącznie. Jeśli tak, to nie ma miejsca na cierpienia.

Zapewne dusza taka lekka, zwiewna i wolna jak Anioł,

Została jak palce od ręki wciągnięta w klejące się ciasto.

To takie same porównanie jak i te moje wyobrażenie wyższego świata,

Zawsze zanim miałem w niego uwierzyć, chciałem zbadać praktycznie.

Teraz też przyjmuję czyjąś wiedzę jako tylko czystą teorię,

Która pomoże mi w swoim wyobrażeniu samoświadomości.

To bardzo trudne, aby samemu komuś tego własnego nie narzucać,

Zachować dystans aby nie próbował odrzucać na wstępie mojego.

 

Każde wyobrażenie czemuś służy i jest jednym z puzzli obrazu,

Lepiej jednak nie żenić się z wyobrażeniem tej cielesnej duszy.

Lepiej z duszą bo to ona tworzy zmienne ciało w zależności od postrzegania,

Czasem chcemy ostrzec przyjaciela wg nas zakochanego jak do szaleństwa.

Ale przecież nie wiemy jakie wyobrażenie o niej on sam kocha,

Może chce widzieć to, co widział na samym początku związku?

Wydaje się w tym najważniejsze abyśmy się nauczyli kochać,

Tak samo siebie, jak i innych i wszystko co się nam wydarza.

Niezależnie od tego co o nas myślą inni i co się wydarza,

Przez własne wyobrażenie kochamy lub jesteśmy smutni.

Jesteśmy sobą wyłącznie dla siebie, a wyobrażenie?

Zostawmy w spokoju ducha, aby było jako Stwórcy.

Z cudzym wyobrażeniem nie da się dyskutować,

Zazwyczaj to jest niepotrzebną bitwą o racje   ...

"dokądkolwiek przybędziesz, 

znajdziesz tam tylko to, 

co ze sobą przyniesiesz"
 

Carlos Castaneda

Czyli własne wyobrażenie.