Czucie i wiara

,,Każda forma życia czuje, a ponieważ jest pojmowana jako świadomość, ma cechy ludzkie. Prawdziwe człowieczeństwo, czyli poczucie łączności ze wszystkim, co żyje, jest sednem życia. Rośliny i zwierzęta są niekiedy bardziej troskliwe niż ludzie, którzy w swoim odosobnionym poczuciu człowieczeństwa stali się nieczuli. Dopiero kiedy spojrzymy na wszystko, co nas otacza, jak na człowieka, będziemy mogli wieść naprawdę ludzkie życie. Właśnie tego uczą nas rośliny i zioła, których istnienie wciąż jest zakorzenione w jedności natury. Dzięki niej możemy ponownie zacząć lepiej siebie rozumieć.”
- Dawid Frawley, Vasant Lad ,,Joga ziół. Ziołolecznictwo ajurwedyjskie”

,,Gdy wzniesiesz się do czwartego ośrodka, do serca - całe twoje życie stanie się Dzieleniem Się miłością. Trzeci ośrodek wytworzył obfitość miłości. Kiedy w medytacji docierasz do trzeciego ośrodka, napełniasz się miłością i współczuciem i chcesz się tym dzielić. Tak się dzieje w czwartym ośrodku, w sercu.

Dlatego nawet w zwykłym świecie ludzie myślą, że miłość pochodzi z serca. Dla nich to zwyczajne pogłoski, gdzieś to słyszeli; nie wiedzą tego, gdyż nigdy do serca nie dotarli. Lecz ten, kto medytuje, w końcu dociera do swego serca. Kiedy dotrzesz do ośrodka swego istnienia, do trzeciego ośrodka, nagle eksplozja miłości, współczucia, radości, szczęścia oraz błogosławieństwa wybucha z taką siłą, że sięga serca i otwiera je. Serce jest dokładnie pośrodku wszystkich siedmiu ośrodków, trzy ośrodki są niżej, trzy ośrodki są wyżej. Dotarłeś dokładnie do środka.'
- Osho

Czucie jak i w wiara w kontakt, więcej do mnie mówią,

Niż szkiełko i oko sceptycznego naukowca materialisty,

Bo o wszystko materię podejrzewa i innych tu dowodów,

Szuka na potwierdzenie swoich myśli ego i jego podejrzeń.

Czemu to nie miała by istnieć Shambhala naszych marzeń,

Wypełniająca lukę pomiędzy zaciemnioną prawdą, a iluzją,

Jako pierwszego projektu coraz to doskonalszego do ideału?

Jeśli jesteśmy potencjalnymi współtwórcami naszego przyszłego świata,

To czemu i nie kolejnych nowych projektów indywidualnej naszej Jaźni?

Myślę więc jestem, więc choćby we własnej wyobraźni,

To czemu nie można by było je razem ze sobą połączyć?

Pewnie tak to wszystko jest ze sobą połączone, ale nam trudne do wyjaśnienia,

Bo mamy ograniczoną przez samych siebie świadomość istnienia rzeczywistości.

Czuciowiedza, tak powszechna w naturze, nazwana instynktem samozachowawczym,

Jest najbliższa naturze zbiorowej komunikacji pomiędzy gatunkami sobie sprzyjającymi.

Tylko człowiek ją stracił na rzecz głupszego rozumu, a za to pysznemu,

Że wszystkie rozumy już posiadł i na rzecz pozostałych gatunków bytu,

Nic bardziej złudnego, bo natura jako ekran coraz rzadziej odpowiada,

A my zamiast jej słuchać i być szczęśliwy pogłębiamy się w iluzji pychy!

Oby to wszystko nie poszło w kierunku poniżej wskazanym:

 

Nie jedzmy braci mniejszych wcześniej zabijanych jako padlinożercy,
Stare przysłowie też mówi, jesteś tym czym jesz i twoje ciało oddycha,
Wspomnieniami tego co odtwarzają napęczniałe nieszczęściem komórki.

Człowiek nie może być zsypem wszystkiego jak leci i być ze świeżym oddechem,
Miłych wspomnień tak przebiegającej ewolucji świadomości nabrzmiałego brzucha.

Wmówiono nam takie szczęście obżarstwa i delektowania się ginącymi gatunkami,
To chore insynuacje rodzinne i szkoły, a podobno wzięte z okresu dawnego głodu,
A przecież to wszystko jest tą iluzją wmawianą nam dla zysku nielicznych obywateli,
Bezmyślnie zapędzonych do karteli wysysających energię pieniędzy z populacji bytu.

Teraz czucie i wiara przeze mnie się wzdryga,
Nikt sam nie zabiłby też i żywego zwierzęcia,
Ale do stołu zastawionego suto mięsem już siada,
 Czy z braku wyobraźni, czy też ze smaku obżarstwa?

Nie wiem, czasami bezmyślność i pustka, z przyzwyczajenia,
Czasami trudno odmówić, no bo co inni powiedzą, sam wiem,
Po sobie, że niełatwo jest gdy żyje się w otoczeniu potomków,
Chłopów i myśliwych, co traktują zwierzęta podobnie jak karmę,
Dla siebie i innych zwierząt, bo też surowe życie ich tego nauczyło.

Ale ci z miasta, traktują już nie obojętnie kota, czy psa domowego,
Żadne dziecko świadomie nie zje w domu wyhodowanego króliczka,
Ale już podchodzi inaczej do pieczonego i w zestawie Mac-Donalda.



We wszystkim zdobywamy delikatność podejścia przy rozwoju uczucia i wiary,
Bez delikatności nie wyrośniemy z trzeciego wymiaru rozumienia świadomości,
Światy subtelne są dla tych gotowych do subtelności ludzi wrażliwych na miłość,
Nie dla grubiaństwa, grubych dowcipów i braku wrażliwości na cierpienia innych!

Zbawienie to nie ciąganie i to na siłę, jak i po znajomości wszystkich ciekawskich,
Dlatego takie wzniesienie może dotyczyć tych rozpoznanych od wewnątrz serca,
Jeżeli nie jesteś w stanie skrzywdzić motyla, czy zerwać też nawet polnego kwiatu,
I kiedy zaczynasz już być gotowy do uniesień radości bez jakiegokolwiek powodu,
Wiedz, że jesteś na na początku właściwej drogi do światów subtelnych Shambali!

Dziecino, jeśli znajdziesz latawiec twojej wyobraźni,
spròbuj przywiązać go inteligencją serca.
Będziesz oglądać jak rośnie zaczarowany ogród,
a twoja matką będzie roślina,
która obejmie cię swoimi liśćmi.
Spraw, że Twoje ręce zmienia się w dwa białe gołębie,
które wszędzie zaniosą pokòj
i porządek rzeczy.
Ale zanim nauczysz się pisać,
spójrz w wody uczucia.
--- Alda Merini