Korzenie cd

Jeśli tak jak mówią, że od urodzenia patrzymy na obraz odwrotnie,

To jest to dowodem, że patrzymy zapatrzeni na zewnątrz w piekło.

To nie niebo jest nad nami z galaktykami, to właśnie jest to piekło,

Niebo i cały wszechświat jest w nas, a my z niego wyglądamy j.n.



To jest piekło jeśli o nim nie wiemy kim jest, że jest obrazem postrzegania,
A gdy mamy tego świadomość, możemy wzrok oderwać, jak od fotografii.

Słońce zewnętrzne jest obrazem naszego wewnętrznego słońca w nas,
Nie chcę powiedzieć, abyśmy żyć przestali i wrzasnęli: śmierci nie ma!

No bo nie ma, to tylko oderwanie zmysłowe od ekranu i cofnięcie głowy,
A więc nasze korzenie drzewa są w nas i cały wszechświat uzmysłowiony.

W nas jest cały potencjał wszystkiego tego co się tylko może objawić,
Ale nie wszystko naraz tylko to czemu przejawiamy zainteresowanie.

Tak wymyśliliśmy czas postrzegania uwagi i dzięki niemu,
Kolejno zdrapujemy odkrywając tylko dla siebie nieznane.

Jak widać na ekranie zewnętrznym jest pusta nieskończoność,
Którą rozpoznaniem wewnętrznym wypełniamy cały kosmos.

Rozumiem teraz dlaczego sam nie zostałem astronomem,
A skierowano mnie w działy fizyki, matematyki i biologii.

Bo to są dziedziny skłaniające nas do wnętrza bytu,
A nie więżące naszą świadomość uwagi na zewnątrz.




Zawsze podejrzewałem, że żyjemy jakoby w dwóch światach,
W jednym na jawie z pojęciem snu w drugim np i odwrotnie.

Korzenie w jednym stanowią koronę drzewa drugiego jak i odwrotnie,
Wydaje się, że oba są równoważne co do wartości naszych doświadczeń.



To, że na jednym pozornie umieramy cieleśnie,
Nie świadczy, że w drugim zasady są podobne.

Wszystko jest na żywo przez nas jako świadomość tworzone,
Jak rysunek projektu, który bez przerwy w czasie zmieniamy.




A my mając cały świat w sobie, przeżywamy go sami na własnym ekranie tabletu,
Patrzmy na niego w nocy, po czym wskakujemy i budząc się rano poprawiamy.

W nocy wyskakując korygujemy wcześniejsze plany,
A rano znów wskakując w ciało próbujemy naprawiać.

Życie to bajka...