Na koniec pobytu

 

„OBURZONY JESTEM ZACHOWANIEM KURACJUSZY KORZYSTAJĄCYCH Z BASENU!!!
Otóż tylko 15-20 % mężczyzn myje się bardzo pobieżnie pod prysznicem ---
RESZTA WCALE !!”

Niestety to na koniec turnusu i z taką tą przykrą refleksją,

Podzielił się kolega od stolika, z czym się i z nim zgadzam,

Bo nie może nas tłumaczyć fakt solanki jako stężonej soli,

A wiadomo, że to podstawowy stary środek dezynfekcyjny,

Naszych przodków konserwacyjny i stosowany od wieków.

Dobry obyczaj również każe myć pachy i rzecz samą,

Nie tylko przed, ale i po każdym zabiegu jak i kochania,

Tym bardziej po fizjologicznych czynnościach naturalnych.

Dyrektor Sanatorium - przyjął ‘uwagi’ z zainteresowaniem od kolegi,

Bo z praktyki własnej spotykał się tylko z nieuzasadnionymi skargami,

Ale kolega pochwalił personel szpitala za profesjonalizm jak i życzliwość,

A ja osobiście z jego opinią całkowicie się zgadzam i przykładam życzenia,

Dalszej owocnej pracy nad stanem sanitarnym naszego społeczeństwa.. 

 

Niestety wszystko co dobre to też i szybko się kończy,

Pobyt w sanatorium również przeleciał jak strzał z bicza,

Ale za to dopiero pod koniec rozkręciło się towarzystwo:

Naszego stolika.... 

Przeszło na ‘ty’ już nie tak, jak wcześniej na sztywno,

Pokazało tą bardziej ludzką stronę i dobry charakter,

Np. opiekuńczy imienniczki mojej teściowej, a tu Krysi,

Czy też Bogumiły sympatycznej pani siedzącej naprzeciw,

Uśmiech anioła zgody ze wszystkimi i z tym co inni robią,

Nawet i do pana, co do każdego posiłku używał papryczki,

Tak, tak, - tej 'czuszki', czy jak jej tam, wykręcającej usta,

A każdemu z nas wyciskające łzy jak grochy na zawołanie,

A on je jadł, tak jak słodką paprykę i bez z mrużenia ocząt.

Siedzi też najstarsza z pacjentek co się zmieniła nie do poznania,

Widziałem jak ona przyjechała, bo poznałem jej cudowny uśmiech,

Oraz tą chustę zapamiętałem na głowie z poprzedniego sanatorium,

Teraz jak i poprzednio i kiedyś w Kudowie, stała się elegancką Damą,
Zadbaną i jak prosto od fryzjera lub na randkę z kolejem naszego losu.

A koło mnie, siedzi miła pani jakie znam osobiście z woj. Lubelskiego.

Tak to pokrótce można scharakteryzować kuracjuszy przy stole,

Pozostała tylko jedna osoba, ale którą oszczędzę, bo nauczycielka,

No i dlatego, że zabiera się ze mną po drodze powrotnej do domu.

Będę miał osobistą przyjemność zmienić zdanie, co do tych co uczą!

Bo nie wiem dlaczego, ale zawsze przez ich profesjonalizm - byłem pouczany…

P.S. Sorry za zdjęcia, są stare z Internetu, bo aparat mi odmówił posłuszeństwa...

Na koniec pobytu:

Oda do starości

Co to za życie bywa w młodości?!

Nie czujesz serca...wątroby... kości...

Śpisz jak zabity, popijasz gładko...

I nawet głowa boli cię rzadko.

Dopiero człeku Twój wiek dojrzały

Odsłania życia urok wspaniały...

Gdy łyk powietrza z wysiłkiem łapiesz...

Rwie Cię w kolanach... Na schodach sapiesz...

Serce jak głupie szybko Ci bije...

Lecz w każdej chwili czujesz, że żyjesz!

Więc nie narzekaj z byle powodu,

Masz teraz wszystko , czego za młodu

nie doświadczyłeś, ale dożyłeś!

Więc chociaż czasem w krzyżu Ci łupie,

Ciesz się dniem każdym! Miej wszystko w d....!!!

Narcyz