Myśli

'Czy istnieje coś takiego, jak wiedza intelektualna? Cóż to za twór?
Gdy wejdziemy w to głębiej, okazuje się, iż jest to wiara w to, że przekazana nam wiedza jest prawdziwa. Ale skąd możemy wiedzieć, że tak właśnie jest.
Jest to tak zwany poziom wiedzy bez doświadczenia tej wiedzy... umysł znowu nas oszukał. 
Przecież nie możesz wiedzieć czegoś, czego nie doświadczyłeś.
A przecież świat jest pełen bankrutów, którzy mówią jak zdobyć fortunę.
Pełen samotnych i opuszczonych, rozprawiających o miłości.
Pełen istot zanurzonych w matrixie, prawiących o duchowości.
Może - zamiast słuchać innych 
- zaprośmy siebie samych do doświadczenia tego, co pragniemy poznać. To w nas jest cały kosmos, wystarczy go odczytywać. Fragment po fragmencie.'

https://www.facebook.com/terapieswiadomosci

TWÓJ ZARODEK



Jak ty rozumiesz duchowość…
jako religijny dogmat, czy ideologię?
A może to twoja świadomość, intuicja, skupienie, uwaga,
przebudzenie w sobie prawdy, piękna, dobra, współczucia, miłości?

I wprowadzasz te cnoty w ruch...
i kształtujesz je jeszcze bardziej przez uczucia i intuicję.

Intuicja to twój dar wiedzy bez rozumowania…
jest siłą twojej duszy,
a ty musisz na niej polegać.

I nie ważne, że to ona zburzy cały twój umysł,
uczyni w nim wielki sztorm…
ty musisz jej zaufać…

i nie ważne czy ona jest łagodna czy gniewna…
gniew jest oznaką sprawiedliwości…
tak protestuje dusza szukając nieśmiertelnej prawdy…

bo to nasza nieśmiertelna natura
a intuicja mieszka w sercu i widzi prawdę…
i kiedy ją ktoś zakłóca wyskakuje jak iskra…
a nawet jak błyskawica i przenika kłamstwo…

i razi tych, którzy oceniają zimnymi umysłami…
zimnymi i wyrachowanymi
i próbują cię na nowo zamrozić.

Lecz twoja dusza jest pełna światła
i prowadzi cię w ciemności…
i daje ci zrozumienie…
to ona przebudzi cię na nowo do życia…
to ona formatuje ciebie,
buduje twój dom, twój świat…

to ona ociepla twoje serce…
bez niej nigdy fale serca nie ułożyłyby się tak pięknie…
i tylko wówczas oglądasz w duchu to, co naprawdę łączy cię z naturą
i ujrzysz co cię od niej odciąga.

I jak ty sądzisz…
czy twój duch kiedyś się narodził…
czy przestanie kiedyś istnieć?

Chociaż niszczy swoje szaty,
potrafi stworzyć je od nowa…
bo jest w nim ta życiodajna iskra,
którą znajdziemy w każdym ziarnie…
ten niewidzialny zarodek,
który daje nowe życie.

Namaste

Vancouver
15 Dec. 2018

WIESŁAWA

 

MYŚLI - TWÓJ UROBEK



Czytaj mniej...
ucz się mniej....
ale myśl więcej!

Czytaj tylko tyle ile jest ci potrzebne
bo czytając wszystkie te księgi
jakie ostatnio są wydawane na świecie głowa głupieje ...
tutaj trzeba już mieć mocno przebudzoną wewnętrzną mądrość,
trzeba umieć odsiać pszenicę od kąkola...
bo inaczej osiądziecie na stałe w wariatkowie.

Takie pomieszanie z poplątaniem osłabia tylko waszą myśl,
nabijacie sobie własny rozum cudzymi myślami...
to tak jakby człowiek zasypywał piachem własny dom.

A ty się nie obawiaj o brak wiedzy...
raczej się bój tej fałszywej... bo cię zgubi...
jak dogadasz się z własną intuicją ta cię poprowadzi w życiu
i nawet ci nie będzie niczego wykładać....
ale dzisiaj ludzie dbają więcej o publiczkę niż o siebie...
i takie są skutki uboczne wartości ich głowy.

I patrzcie, gdzie zużywacie tą swoją mądrość,
bo wielokrotnie to tylko strata czasu i energii...
rzucacie wasze mądrości po próżnicy....
głupiec dzisiaj twoimi słowami się zachwyci
a jutro już o nich zapomni.

I pamiętajcie,
mądrość nie była by mądrością
jeśli nie ujawniała by głupoty, zła, fałszu i niesprawiedliwości ludzi...
co to za mędrzec, który w takich chwilach siedzi bez słowa?

I popatrzcie i chwilę pomyślcie
- cóż z tego, że znacie wszystkie nauki, całą tablicę Mendelejewa,
umiecie policzyć gwiazdy na niebie,
wiecie skąd się wzięły czarne dziury na słońcu...
ale nie znacie własnego rodowodu.

Są rzeczy, którym nie możemy zapobiec,
np ptakom przelatującymi nad naszymi głowami....
ale na pewno możemy tym ptakom zabronić na naszych głowach siadać
i budować sobie na nich gniazda.
Vancouver
16 Dec. 2018
WIESŁAWA

 

Czasoprzestrzeń jest jak guma do żucia...

Myśli to narzędzia percepcji tworzenia życia w bąblu własnej karmy.