Narodziny

Jak można wyjaśnić coś, jak się w środku siedzi,

Podobnie jakbyś spytał rybę pływającą o wodę.

Siedząc w środku niczego na temat zewnętrznego nie wyjaśnisz,

Musisz sobie to wyobrazić, a potem zobaczyć to z innej strony.

Nie da się tego zrobić z ciałem obserwatora uwięzionego w tym ciele,

Można spróbować wyjść z niego, co się okazuje, że świadomością bytu.

Może na tym polega nasze uwięzienie w Matriksie,

To samo zadanie ma kurczak wykluwający się z jajka.

Narodziny z ciała to dalsza droga w głąb materii,

Narodziny z materii ducha idzie w drugą stronę.

Czujesz się wtedy tak jakbyś pęczniał od środka,

Tak jakbyś wydostawał się z niewidzialnej skorupy.

Widocznie po odrzuceniu ciała stoimy przed czymś,

Co nas zmusza do powrotu w materię albo też i nie.

 

Wybór pewnie zależy od świadomości i od oczyszczenia piór,

Tak jak ptaka co się wykluł i nie może zaraz z gniazda odlecieć.

A jeśli różne inne zmysły nam nie przeszkadzają,

To nie chcemy się ani rodzić, ani umierać, a tkwić.

Za tą sprawą chcemy tkwić w ciągłym czasie teraz,

Dlatego większość stosuje makijaże i inne zabiegi.

Dlatego też filozof powie ci, że życie to proces umierania,

A drugi by szukać sensu w sensie przemian i transformacji.

Nie wiem sam, czy da się dostosować częstotliwości,

Ciała do ducha, jak to teraz głoszą niektórzy magowie. 

System narodzin i śmierci uczy nas indywidualności,

Mimo różnych pięknych haseł do wspólnej jedności.

Ci co te hasła głoszą najchętniej uciekają odpowiedzialności,

Bo w tłumie tak jak w Sejmie rozmywa się odpowiedzialność.

Każdy może mówić głośno nieprawdopodobne kłamstwa,

Co ciekawe im bardziej niewiarygodne tym w nie uwierzą.

Narodziny i śmierć dotyczą cyklu na najniższym poziomie,
Wszystko to to jedynie nasze postrzeganie zależne od poziomu.

Gdy narodzisz się w duchu to sam wystrzelisz jak ten kiełek wprost z ziemi,
Wtedy będziesz miał świadomość rośliny, a nie ziarna zasadzonego w ziemi.