Mandala

Żyjemy jak w Wieloświecie jako Mandali Kwiatu Życia i Mandali Kosmicznego Magnesu,

Wirującego jak siła odśrodkowa z centrum punktu środka zerowego bezczasu i przestrzeni.

Przestrzeni przybywa jak i czasu w chwili oddalania się na zewnątrz,

Podobnie przybywa ciężkości materii i wydłużania czasu w liniowy.

'Mandalą czasu', ja to osobiście nazywam taki wir dla każdego i inny,

Stąd to nie zrozumienie czasu 'tu i teraz', gdy się jest daleko od środka.

W środku wszystko jest w TERAZ i nie ma czasoprzestrzeni,

Im kto żyje bliżej środka wiru czas dla niego przestaje istnieć.

Im dalej to czas płynie wolniej i wydarzenia, a wszystko jest cięższe,

Gęstsze głębiej w materii i dalej oddalone od środka Źródła Magnesu.

To kosmiczny magnes napędza życie i jego podział komórkowy,
Dwoistość istnienia by dzieli po to by zaraz potem łączyć na nowo.

Mandala idealnie tłumaczy wszystkie przepowiednie,
Te kto bliżej siedzi środka to więcej widzi co się dzieje.

Podobnie jak to tłumaczył Alfred Einstein wizje dwóch obserwatorów,
Jednego siedzącego na wysokiej górze, a drugiego w wagonie pociągu.

Ten na górze widzi wszystkie stacje jak w bezczasie,
A ten drugi tylko kawałek okolicy z okna wagonu.



Żebyśmy się z tego wirowania sami nie urwali,
To każdy z nas jest połączony srebrnym sznurem:

'Jest to linia energetyczna, przedstawiona jako gładki, 
Za to bardzo długi i elastyczny kabel ze światła. 

Łączy każdego człowieka z jego Duchem. 
Ponieważ Duch człowieka, to jego Wyższe Ja.

A więc to posiada bardzo wysokie wibracje, 
I nie może bezpośrednio przebywać w ciele. 

Tylko cząstka tej wibracji jest przenoszona,
Do ciała człowieka poprzez srebrny sznur.'

http://www.vismaya-maitreya.pl/zakryte_zagadki_srebrny_sznur.html

 

Nie muszę tłumaczyć, że jesteśmy w wyjątkowej chwili i miejscu,
Kiedy siła odśrodkowa maleje co nazywamy bezdechem dla wdechu.

Wydech i jego siła odśrodkowa się skończył stąd to wszystko,
Że jedni z nas za nim dalej będą biec usiłowali, a drudzy już nie.



Ten kto się z materii nie oczyści będzie cierpiał od wciągania,
To siła odśrodkowa kurczy srebrną nić i próbuje nas wyciągać.

SREBRNY SZNUR

  Przyjdzie dzień.,
zerwie się srebrna nić.
Usłyszysz Aniołów śpiew.
Czas... by ducha uwolnić.

  Zajaśnieje słońce,
niczym wielka złota kula.
Jasne promienie
oświetlą twarz... Wola
Ojca... wybawienie.

  Czas na powrót do domu.
Twarzą w twarz, zobaczysz Jego.
Czas twojego odpoczynku,.
powrót do raju, utraconego.

  W tym dniu, kiedy zblednie
twoja złota misa, słońcem
powleczona, rosą obmyta.
Zajaśnieje błękitem,
wolna dusza.

  Biały gołąb prześle
błogosławieństwo.
Lampa się wypaliła.
Furtkę twoją, otwarto.

  Ziemska wędrówka
dobiegła końca.
Skończona tułaczka.
Dusza dotknęła słońca.

2006 rok

WIESŁAWA