Do czego zmierzam, a do tego, że ciągle w tej obserwacji,
To kalejdoskop się zmienia do naszego postrzegania bytu.
A więc nie wolno przykładać czegoś, co się to samo widzi u innych,
Często jest zjawiskiem oceny innych i wmawiania własnych widzeń.
Pojawia się tak, tak jak bumerang potwierdzający naszą podejrzliwość,
Więc wraca do nas jako nasza własna ocena innych w naszym świetle.
Czyli tym co mam w sobie oceniam zachowania innych,
Ale oni są nie na swoim obrazie, a muszą się dostosować.
To jakaś paranoja, dopóki nie zrozumiesz,
Że oglądasz swoje wytwory postrzegania,
Nie zrozumiesz i nie wyjdziesz z Matriksa.
Jesteś jednym ze skrzydeł duszy, a drogi do myśli się dostosowują,
Gdy skrzydłem ruszysz, dla równowagi drugie musi to samo zrobić.
Gdy to zrozumiesz, to stajesz się Jednią własnej Duszy,
Przestajesz być właścicielem Matriksa jednego skrzydła.
To właśnie jest to wyjście z dwoistości widzenia rzeczy,
To jest tzw. widzenie siebie w innym, ale łatwo mówić....
Przełożenie tego na nasze życie i w tłumie nieprzyjaznych ludzi,
Staje się nie omal cudem zrozumienia poszerzonej świadomości.
Weź zachowaj spokój, gdy cię ktoś niesłusznie ocenia i jest agresywny,
To cudem jest zachowany stan spokoju, aż do wygaśnięcia jego emocji.
W gruncie rzeczy to nie jego emocje, a te nasze,
A więc, gdy nasze wygasają niknie ich odbicie.
To takie proste, a takie trudne, bo to Gaja dla nas odbija,
Jest jak lustro naszego patrzenia na życie i nas tak uczy.
Załamuje nasze postrzeganie, jak w tych sklejonych szkiełkach,
Tworzy przed naszymi oczami taki obraz dla każdego inny bytu.
Możemy go wyostrzyć uwagą, jak i możemy nie zmienić równowagą,
Spokojem ducha medytacją i brakiem oceny i tylko tak, wyjść z niego.
To przywiązanie nasze przyciąga, a ocena wciąga do niego,
Ciesz się nim jak się zmienia zgodnie z twoją wolną wolą..
Jak czego się trzymasz, to nie odchodzi, a jak puszczasz chce wrócić,
A gdy się odpowiednio zdystansujesz do niego, zaczyna się klarować.
Księżyc to odbija, Saturn uczy pokory i odpowiedzialności,
Każdy ma jakiś udział w procesie, ale odbicia naszych myśli.
Wszystko co nas otacza, to narzędzia poznania,
Dla naszej poszerzającej się świadomości istoty.
Ciągle od dawna wybucha spór na f.b weganów z mięsożercami,
O to, co kto i w menu się i czym karmi i kogo świadomie zjada?
Poruszają to nawet święte księgi te w co do materii doboru strawy,
A ja powiem krótko sam z wiedzy anatomii, nie mamy warunków:
Czyli jelita krótkiego jak u drapieżników, a długie u roślinożerców!
Każdy ma wybór, ale się musi liczyć z konsekwencjami,
Mięso szybko fermentuje i wydziela trucizny z okrężnicy.
Nie to chciałem poruszyć, a tylko ten odwieczny problem,
Co nam wolno, bo wolno nam wszystko wedle wolnej woli,
Za to z przyjęciem na siebie konsekwencji programu iluzji.
Gaja nam wszystko udostępnia, bo chce nas nauczyć na przykład empatii,
Co też nie znaczy, że mamy ze wszystkiego korzystać wedle przyjemności.
Rzecz w tym, że zachowujemy się tak w swoim balonie wibracji,
Przyjmując zgodnie to co nam niezbędne i na obecnym poziomie.
Jednak wszyscy jesteśmy tu wymieszani w zbiorowym balonie,
Różniąc się od siebie częstotliwością indywidualnie i jej wyborem.
Każdy nic nie robi źle, gdy jest z sobą w zgodzie,
Gdy nie podoba się mu co robią inni wtedy ocenia.
Stąd ci, co mają inną częstotliwość to krytykują wybory innych,
Nie ma znaczenia, czy weganie mają wyższą, bo doświadczamy.
Gaja nas nie ocenia i uważa, że wszystkie te doświadczenia są dobre,
Jej układ pokarmowy działa od planktonu, aż do zwierząt naczelnych.
Ale co dziwne, empatię i okrucieństwo też można spotkać wszędzie.
We wszystkich gatunkach jak poniżej skaczące pstrągi w wodospadzie,
Często pewnie obijają się okrutnie o cząsteczki wody, jak też i kamieni.
Sęk w tym, aby się w to włączyć bez szczególnych emocji,
Masz takie ciało, jakie są jego potrzeby i tak masz działać.
Nie dogadzać sobie tym śmieciowym jedzeniem i niezgodnym z gatunkiem,
Budową anatomiczną i zdrowym rozsądkiem i ponad miarę obfitości smaku.
Gaja jednak wszystko to spokojnie znosi, ale teraz podnosi częstotliwość,
A kto się na nią nie załapie, to będzie tkwił we własnej już nie podniesionej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz