To jest interesujące, że efekt grawitacji może ściskać góry,
Ale już nie tak samo drzewa i zawartą w nich wodę jeziora.
Grawitacja utrzymuje w nas system przekonań;
I tak samo – indywidualny system
przekonań,
Jak i kulturowy system przekonań o wszystkim.
Utrzymuje w nas system
religijnych przekonań.
Ale to ona sprawia, że nie my w niej tu wędrujemy,
Ale to ona przepływa przez nas za jej i naszą sprawą.
Więc też można powiedzieć, że i my ją uruchamiamy.
Czasoprzestrzeń jest determinowana przez nasze myśli,
Wynikają z systemu naszych przekonań wcześniejszych.
Grawitacja, jak gdyby przez nas zasycana, zagęszcza energię,
Właśnie tak tworzona jest czasowo materia z jej całą paletą bytu.
Ale tylko dla nas, bo każdy ma swój folder nagromadzonych doświadczeń,
Jak te nasze wyobraźni foldery tworzą wspólną iluzję dla mnie jest tajemnicą.
Ale jako chemik mogę zrozumieć mieszanie cieczy niejednorodnych,
Mogę zrozumieć jak można cieczy i gazy zagęszczać kompensacyjnie.
Nie rozumiem jak można mieć moc takiej grawitacji w sobie,
By poruszać całym kosmosem galaktyk i z ich całym składem.
Każdy kto jej używa, a musi, ma wpływ przez zbiorową na indywidualne,
A więc i odwrotnie jesteśmy bombardowani jak bąbel przez innych myśli.
Ale tylko od nas już zależy, jak to my odbierzemy emocjonalnie,
A co ciekawe, ani grawitacja, jak i czasoprzestrzeń nie jest stałą.
A więc nie odbijają się myśli od niej jak od lustra rykoszetem do nas,
Tylko nasze emocje uwagi mogą je rozproszyć, czy wpuścić i przyjąć.
Każdy z nas ma swoją świadomość czasoprzestrzeni i grawitacji,
Może ją wsadzić do zbiorowego worka, tak samo nie myślących.
Nazwać ją boską, bo wspólną i próbować
uciec od odpowiedzialności,
Stawiać wspólnemu bogu kościoły i
walczyć z innymi w jego imieniu.
"Czasoprzestrzeń przepływa przez
was. Wy jesteście stałą.
Wy jesteście świadomością.
To bardzo ważne..."
Najtrudniej zrozumieć, że rzucona
piłka stoi, a czasoprzestrzeń przenika,
Czuję się jak kosz na ryby zanurzony
w rwącym strumieniu i wrażenie..
Pozornego ruchu który odbieram jak
bym w niej płynął,
Takie same wrażenie mamy w pociągu,
gdy drugi rusza.
/z sąsiedniego toru/
W ten sposób świadomość postrzega samą siebie,
Tworząc z czasoprzestrzeni hologram dla siebie...
Malujemy serca świadomością farb uczuciami,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz