Anioły

https://www.youtube.com/watch?v=CY1vO-_lVV8

Poza naszym Szopenem to  innym aniołem jest Dawid Garrett!
To co napisała o jego grze fanka świadczy o sztuce wykonawczej:

 "Jak ubrać w słowa te wszystkie emocje,
które mną targają słuchając Davida Garretta?
Jak przelać na papier myśli przelatujące mi przez głowę?
Muzyki nie da się opisać. Ma tak wielka moc,
to że porusza każdy nerw mojego ciała,
oddziałuje na każdy zmysł, jest we mnie, obok mnie, przy mnie...
kiedy jestem tam razem z nim, kiedy słucham płyt, kiedy śpię,
kiedy gram, kiedy pracuje i kiedy jem... kiedy jestem smutna
 i w każdej radosnej chwili mojego istnienia.
Muzyka to jest moje życie, moja miłość....
muzyka to jestem ja!"

https://www.youtube.com/watch?v=S7Oe15pRuLM

Więc wszyscy jesteśmy aniołami dla samych siebie,

Nie jakimiś upadłymi jak usiłują nam wmówić religie.

Słucham jego wykonawstwa przepiękną muzykę,

Przy niej teraz piszę, a dźwięki zapewne pomagają.

Mam wrażenie że jest on wcieleniem Paganiniego /ucznia diabła/

Fascynowała mnie książka w tym Włochu i okrucieństwo jego ojca.

Sam uczyłem się gry na skrzypcach, gdzieś około trzech lat,

Rok pianina i ponad siedem lat śpiewu stąd zainteresowanie.

Więc wiem, że to ma sens, bo i moje poprzednie było kompozytora,

Dla mnie to zamiłowań wspomnienie w tym życiu, a dla niego misja.

 

 Marta Figura znalazła artykuł o Davidzie Garrettcie,

A w tym artykule jest napisane, że on tu sobie postawił,

Zadanie przybliżyć młodym ludziom muzykę klasyczną. 

Podobało mi się, jak powiedział, że Paganini, 

Liszt i Chopin to byli rockmani swojej epoki. 

No i to fakt. Tak, a jak on zagrał w tym filmie,

Kaprys nr 24 Paganiniego, to istne szaleństwo.

Kobiety mdlały na sali, a też i koledzy muzycy,

W tej samej orkiestrze mieli ten szok w oczach:

 https://www.youtube.com/watch?v=YCsVEsQlm7o

 

 Hindusi też jasno o tym mówią i my wiemy,

 Że to skomplikowane i nie da się odczytać, 

Można jedynie poczuć swoją czuciowiedzą.

Wcielenia to jak kamerton waha się raz w ciemność, drugi w światłość,

Nie wiem co będzie, gdy kamerton zgaśnie to może zapalą się światła,

 I zobaczymy amfiteatr z aniołami i siebie w dwóch miejscach i na raz?

Osobiście znam Anielice malujące i piszące,
Jedna to Aneta S. Ania Ś. Ewa F. Dorota K.
I wiele innych wspaniałych artystek słowa...

Droga serca

Próbuj teraz w każdej sytuacji życiowej patrzeć przez serce,

Włączać je tak, jak przełącznikiem światła na to co tu robisz.

Przywiąż do niego uwagę tak, jak teraz ludzie do mediów,

Gdzie tylko są to się gapią w komórkę, laptopa czy w tablet.

Serce to mózg wyższego umysłu jego świadomości,

To w mózgu głowy kłębią się takie kamienie myśli.

Tyle się kłębi kamieni ile interpretacji tego jednego, jak i ludzi,

Widzisz wtedy, gdy patrzysz dwojgiem swoich oczu na zewnątrz.

Gdy zaczniesz patrzeć jednocześnie nimi i trzecim okiem od wewnątrz,

Rodzi się komunikacja w wyższym, a świat staje się czterowymiarowy.

Różnica jest zasadnicza co do obserwacji rzeczywistości,

Ona wywodzi nas z postrzegania iluzji jako części prawdy.

To nasze myśli jak z tyłu głowy tworzą podstawowy ekran,
Porównanie widzenia otwiera nas na uczucia serca w głębi.

Non stop myśleniem, oceną, porównaniem rozbijamy mld super mini nowa,
Właściwie w każdej chwili i bez ich liku nie byłoby ruchu w iluzji..
Tak zwanego życiem... jak na ekranie TV
To potencjał obrazu taki jak palety
Na który rzucam pędzel słowa
Porównania myśli..



,,Pragnę, abyście przyzwyczaili się do czegoś głębokiego i pięknego. 
Jesteście częścią wszystkiego! Nie jesteście odizolowani. 
Przynależycie do wszystkiego. 
Jesteście indywidualnymi ciałami w trzech wymiarach,
 ale w wielowymiarowym świecie, jesteście ze wszystkim połączeni!”
- Kryon




,,Nikogo nie nawracaj, nie zmuszaj, nie pouczaj i nie przekonuj do rozwoju.
Każdy ma swój rytm".
- Mistrz Morya


Zbigniew Herbert
Przyznaj fiszkę
[...] idź wyp­rosto­wany wśród tych co na ko­lanach,
wśród od­wróco­nych ple­cami i oba­lonych w proch,
oca­lałeś nie po to aby żyć
[...] Bądź wier­ny. Idź.



,,Jesteś mistrzem który daje sobie w doświadczeniach 
dokładnie tyle miejsca ile jest w stanie przyjąć”.
- Adamus Saint Germain

Potencjał

Czy ten potencjał jest na zewnątrz, czy w nas i w środku?
Na zewnątrz iluzji są możliwości, a potencjał to ich pasja,
Gdy ją masz, to rosną możliwości ekspresji na zewnątrz...

Możliwości pasji potencjału rosną w nas jak to drzewo,
Rozgałęziają się tam, gdzie idzie uwaga naszych myśli.

Tworzą się nanizane sekundowe koraliki istnienia
Kompatybilne do naszych wyobrażeń potencjału.

Mniejsze i większe zależnie od zainteresowań pasji
Wejdziemy w cały ten czasoprzestrzenny bon,
A wyjdziemy poza ograniczenia.
Cały Adamus i ja skromnie;
Mówiłem o amfiteatrze.

http://tamar102.bloog.pl/id,352242851,title,MATERIALY-KARMAZYNOWEGO-KREGU,index.html

Aktor na scenie sam nie widzi nikogo w amfiteatrze,
Gramy jak aktorzy w życiu, bo nie jesteśmy świadomi,
Ale gdy wzrasta to świadomość oświetla widzów loże.

Bańka bonu od światła się powiększa przez nasze postrzeganie,
To tak jak rozchylanie się płatków kwiatu w trakcie kwitnienia.

Tak jak poniżej źrenica oka po kropli atropiny,
Widzimy deski teatru i coraz większy amfiteatr.

Teatr sam się tworzy wystarczy dać przyzwolenie,
Jak mówi Adamus wszystkiemu co dotyczy ciała.

Samo ono wie najlepiej jak się ma tu uzdrowić,
Niepotrzebny jest lekarz, z wyjątkiem chirurga.




Potencjał istnieje od zawsze, tylko trzeba z niego korzystać,
Osobiście gdy widzę taki gif natychmiast przychodzą słowa.

W ułamku ultra mili sekundy się tu elektrycznie objawia,
Dostosowując się do wyładowań naszych myśli wyrazu.

Łączy i odpuszcza i to zauważamy podobnie jak na ekranie,
A taki ruch tworzy nam iluzoryczne pojęcie upływu czasu...





Gdybym tego nie chwytał, to na nic byłoby moje bazgroły pisania,
Po prostu siadam i piszę, a słowa jedynie poprawiam gramatycznie.

Nie jest to rym Częstochowski, a rytm taki jak tu u góry.
To ważne, bo tak ułożone słowa, otwierają kody w DNA.

Podobnie działa muzyka taka piękna jak Dawida Garretta:
https://www.youtube.com/watch?v=FAl2a5xHezU
Tak właśnie otwieramy się na potencjał wszechświata.



Otworzyłem się na cały potencjał energii wszechświata,
Przez swoje wnętrze projektuje go na zewnątrz i patrzę!

Amrita

"KIEDY WDYCHASZ ŚWIATŁO, 
WDYCHASZ DO SWEGO ŚWIĘTEGO SERCA DIAMENTOWE CZĄSTKI. 
KIEDY WYDYCHASZ BEZWARUNKOWĄ MIŁOŚĆ, 
ZA POMOCĄ WYPEŁNIONEJ MIŁOŚCIĄ INTENCJI
 ZAPALASZ DIAMENTOWE CZĄSTKI CZYSTEJ BOSKIEJ ESENCJI 
LUB DAJESZ IM SWOJE PEŁNOMOCNICTWO, 
TAK ŻEBY MOGŁY BYĆ UŻYTE DLA NAJWIĘKSZEGO DOBRA.
 JESTEŚ NACZYNIEM DLA TYCH BOSKICH CZĄSTEK, 
 A TWOJA MIŁOŚĆ JEST ICH AKTYWATOREM."

http://tamar102.bloog.pl/id,352217813,title,W-POSZUKIWANIU-SWIATLA-DUSZY-TWOJ-DWUNASTY-PROMIEN-KOLA-STWORCY,index.html



https://www.facebook.com/budzimy.sie.teraz/videos/726932587408525/

 Amrita tworzy naszą strefę komfortu,
Koło Życia czy Kwiatu Życia własną.

Najpierw by mieć świadomość Jego musimy Go sobie wyobrazić,
Tworzymy go sferą wdechu i wydechu, tak jak balon nadmuchany.



Dla mnie to nasze naczynie Grala gotowe na energię Jej z góry,
Spada na nas jak taka manna z nieba i jako całodobowy deszcz.

Tworzymy Ją z tylnego Portalu serca i przez kolumnę światła,
Na której nanizane są czakry wirujących pętli jak kwiaty lotosu.



Wewnątrz tej sfery mamy narzędzia tworzenia; jak pędzle cech,
Cnót i inne atrybuty naszej Świadomości niezbędne w procesie.

Kwiat w kwiecie na naszej wysepce, czy to nie kojarzy się z Calineczką?
Wszystkie legendy i bajki opowiadane w dzieciństwie są jak klocki lego.

Uświadomienie sobie tego jest już pewnym początkiem tego procesu,
Nie wiem, jak to jest możliwe, aby każdy sam tworzył indywidualnie,
Aby jednocześnie wszyscy to widzieli przez pryzmat własnych tworów.

Jedynym warunkiem tego jest dobro powszechne,
To ono czyni, że nasze poszczególne klocki pasują.

Nie jest to ograniczenie naszej twórczości,
To zasada pasującej częstotliwości wibracji.

,,Szanuj rytm życia – odkryj go i zrozum, 
a będziesz skuteczniejszy i życie stanie się łatwiejsze".
- Mistrz Morya

,,Wszyscy jesteśmy paciorkami nawleczonymi na tę samą nić miłości".
- Amma (Mata Amritanandamayi)

Pochodzenie

"Życie zawiera w sobie wszystko.
Ale widzisz tylko to co twoje postrzeganie pozwala zobaczyć "
-Bruce H. Lipton, Ph.D

Iluzję umysłu tworzymy sami, ale przecież coś się za tym kryje,

Ktoś nam zakłada maskę na zmysły, a my to chętnie kupujemy.

http://tamar102.bloog.pl/id,352171837,title,ZNIEWOLONA-RASA-LUDZKA,index.html

Niewola zmysłowa jest złudna i drażni nasze emocje układem nerwowym,

Działającym dwoiście walcz lub uciekaj, jedz innych, bo będziesz zjedzony.

I tak sami się wciągamy w grę umysłu, jak dzisiejsze dzieci w sieci.

 To, co przedstawia rysunek samo-zjadającego się węża z podtekstem.

Nie oszukujmy się człowiek sam jest mieszańcem ras i gatunków itp.

Tworów wyższych technologiczne cywilizacji i nie chodzi tu o nazwę.

Jak ktoś ma wątpliwości to niech obejrzy film o rozwoju zarodków,

Jak to one przechodzą przez różne etapy krzyżówek łatwo się połapać,

Że mamy w sobie zapis wszystkich gatunków w przyspieszonym filmie.

To tak jakbyśmy przez eony czasu nosili w sobie te zapisy,

Kto wie, czy to nie one są ściśnięte, jak płyty kompaktowe,

Co tworzy potencjał zapisanej historii mieszkańców ziemi.

Może kiedyś dojdziemy do takiego zbioru wszystkiego w pełni,

Co pozwoli nam świadomością podróżować po takich zapisach.

A to byłaby dopiero niezła jazda, a niektórzy właśnie tak twierdzą,

Że to my jesteśmy w programie dowolnego odtwarzania nagrania.

Tak jak w grach planszowych u dzieci wcielamy się w graczy,

Tak już my w pełni i krasie zaczynamy mieć tego świadomość.

Kolejno mieć świadomość paznokcia u nogi i włosa,

Potem posłusznego ramienia w końcu i tęgiej głowy.

 

 1 gram DNA zawiera 600 billionów bitów informacji,
Stąd taka z nich różnorodność teraz na ekranie życia.

Z drugiej strony różnych gatunków i w coraz innej konfiguracji.

Myślę, że zbieramy te wszystkie doświadczenia dla księgi Gai.

Leży jak powyżej i przygląda się nam wszystkim z miłością,

A my każdy w innym odłamku tęsknimy za całością rodzaju.

Czy to jest przerażające, że byłem zwierzęciem, 

Przedtem drzewem, czy nawet na nim jaszczurką?

Okazuje się, że to tylko gry w jakimś ciele tej świadomości,

To ona zakłada na oczy, dwoje oczu dwoistości wszystkiego.

Widzi coś i nie widzi, potem inaczej dostrzega, czuje smakuje i myśli

Musi jakoś wyostrzyć spojrzenie, ale nie może widzieć wszystkiego.

Gra ruch i świadomość czasu stają się funkcją kojarzenia,

Tego co nowe i wedle tego co było i porównania z resztą.

Czyli, że to każdy jest stwórcą swoich obrazów,

To co zapisane sam rozszyfrowuje porównaniem.

Stąd wynika, że sami chodzimy po tych samych ścieżkach,

Ale za każdym razem już w innej konfiguracji kalejdoskopu.

To w ten sposób ożywiamy kolejno różne gatunki,

A program się rozbudowuje zgodnie z naszą uwagą.

Reasumując to pochodzenie, co nam zostaje,

Jak grać dalej i jak się bardzo dobrze bawić.

Budowa związku

Związek rodzi się z kontaktu fizycznego powyżej i wzrokowego poniżej:

Lecz nie jest to związek z ekranem odbicia, a z jego wnętrzem.

Wykazano, iż nasze emocje mają określone częstotliwości wibracyjne. 

A co więcej, są tylko dwa rodzaje emocji jakich doświadczają ludzie:  

Strach i Miłość.   Wszystkie inne wywodzą się bezpośrednio od nich. 

Strach, ma długą i powolną częstotliwość wibracji, 

Gdy miłość ma bardzo szybką i wysoką częstotliwość.

 

"Żeby zobrazować wibracje- podstawę naszego bytu, 

Hanz Jenny w latach 40' opracował Cymatykę by wykazać,

 że gdy wibracja dźwiękowa przechodzi przez jakiś nośnik pojawi się pewien wzór. 

Gdy zwiększa się częstotliwość, wzór staje się bardziej złożony. 

To właśnie dzieje się z Ziemią i z Ludzkością. 

Jest 64 potencjalnych kodów aminokwasów w naszym DNA, 

złożonym z 4 elementów: węgla, tlenu, wodoru i azotu.

 Zgodnie z logiką, 

powinniśmy mieć aktywne wszystkie 64 kody w naszym DNA.

 Jednak obecnie aktywne jest tylko 20. 

Spośród wszystkich 64 możliwości wygląda na to, 

że jedynie 20 tych kodów jest teraz włączone, 20 aminokwasów. 

Istnieje przełącznik, który je włącza i wyłącza. 

Tym przełącznikiem jest to, co zwiemy emocją."

Czy dlatego nasze ciała, lubią lub nie lubią, być dotykane?
Może nasze wzory uczuć przechodzą na inne ciało z wody,
Pamiętamy doświadczenia naukowca z nią Masaru Emoto.

Pewnie myśli uczucia mają i elektryczność i pole,
Rozchodzą się w nim za pomocą bozonu Higgsa.

Dla elektryczności są układu nerwowego drogi dendrytów i neurytów,
Ale wydaje się że to są zaledwie autostrady dla ciała, a jakie dla ducha?

Jeśli odbieramy informacje telepatycznie to i bez dróg materialnych,
A jeśli już to tak bardzo subtelnych, że ich nie widać jak fal radiowych.

Z budowy dotychczasowej materii wynika, że to są wyładowania,
A z podstaw Internetu, że to tylko kody w odbiorniku i nadajniku.

Widać, że ta budowa ich jest taka sama w kosmosie,
Jak w mikrokosmosie mózgu, czy w makrokosmosie.

Dzwoneczek

http://podroze.gazeta.pl/podroze/1,114158,15276849,Islandzki_sad_zdecydowal__drogi_nie_bedzie__bo_to.html

https://www.youtube.com/watch?v=t4r-GBtrAiE

A mnie cieszy Smoczku Twoja dociekliwość
I, te dwa filary równoważne: wiedzy i wiary.

Bo na tym polega iluzja w jakiej, każdy z nas żyje,
Że mamy kalejdoskop wszystkiego tu przed oczami,
A emocje nim poruszają, a on się do nich sam układa,
Ale dla każdego inaczej, z tym, że jest i razem wspólny.

Potem od czasu do czasu na zasadzie gier losowych,
Coś się zmienia, ale nigdy na trwałe, z cząstek i fali.

Jednak gdyby komuś ten kalejdoskop udało się zatrzymać,
To nigdy nie dostrzeże całości w każdym punkcie mandali,
Bo do czubka jej piramidy jeszcze daleka droga poznania.
I na tym polega urok odkrywania samego siebie od środka.

Kto szuka na zewnątrz to dostrzega zapisy doświadczeń innych,
Ale kiedy skieruje uwagę przez ośrodek serca, może dostrzegać,
O wiele więcej, a wiem to z autopsji i to, że tzw śmierci nie ma,
Można porównać, że jest to przechodzenie do większego pokoju.

Zawsze zostaje nam tu Świadomość,
To umysł jest w niej, a nie odwrotnie.

A poszerzając ją otwieramy się sami jak kielich,
Na coraz większą wiedzę świadomości wspólnej.

A co ma do tego dzwoneczek Piotrusia Pana,
A to, że przedstawia nam sobą czystą intuicję.

To ona nas prowadzi tam,
Dokąd nas duch prowadzi.

Zawsze dobrym porównaniem jest to zejście,
Jak gdyby każdego z nas do piwnicy ciemnej,
Gdzie i każdy ma własną latarkę i nią świecąc,
Oświetla tylko swoje oświetlone pole widzenia.

Więc każdy ma tu rację, co do prawdy tego co teraz widzi,
Ale prawda, to nie oświetlona cała piwnica naszych śmieci.



https://www.facebook.com/jorg.wand/videos/1162608347100086/

"Bozon Higgsa (higson) to cząstka elementarna,
której istnienie jest postulowane przez model standardowy."

To kolejne wejście w głąb iluzji i materii i energii,
Po atomie, protonie, elektronie czy innych kwarków,
Nazwany szumnie cząstką do boskości zbliżonej natury.

Ale dzięki tym badaniom w akceleratorze w CERN w Szwajcarii,
Odkryto coś na kształt siatki ekran iluzji na której można go złapać.



Poza tym ustalono, że ten bozon biały,
Może zostać rozbity i na cztery kolory.

Podobnie jak tęcza i z kolorów niebieskiego,
Czerwonego, żółtego i zielonego z białym.

Obawiam się to dopiero początek rozbijania w nieskończoność,
Więc coś jest, w tym rozbijaniu dzwoneczka w Piotrusiu Panu.

Sam też dodałbym do tego, że bozony, to maleńkie czarne dziury,
Do innych światów, a pyłek z różdżki dzwoneczka - Kwiaty Życia.

Stephen Hawkins ostrzega, że bozon Higgsa przyniesie nam zagładę



Jeśli jego proroctwo jako teoria się spełni,
Nastąpi katastrofa niemająca sobie równych.

Całkowita destrukcja czasoprzestrzeni,
Z której nasz Wszechświat i my sami,
Cało z pewnością nie wyjdziemy.
Na razie to tylko hipoteza..

Ale jak się to spełni,
To iluzję wyłączy.. 
I wyjdziemy z kina,
Tu poniżej kropka:
.
To bozon