Wiara

Na pytanie: Czy nie znacie przyzwoitych ludzi niewierzących?

Najpierw trzeba ustalić kogo nazywamy tzw. 'wierzącym', 

Ja wierzę w to, co ja wierzę, a nie wierzę, w wiarę innych.

Gdy zobaczę jednorożca to bezapelacyjnie sam uwierzę,

Gdy przeczytam o nim bajkę dziecku już niekoniecznie.

Każdy tworzy swoje drzewo poznania i na nim zawiesza pojęcia,

Nie wolno na na jego drzewie zawieszać swoje własne wymysły.

Pojęcie wiary zaanektowały sobie religie jakoby na własność,

Tworząc swoje własne drzewo uzasadnionych własnych racji.

Niestety jak i drzewo tak i własny zadek, każdy ma swój od urodzenia,

Stąd proste tłumaczenie wolnej i nieprzymuszonej woli są w religiach.

Ale one uznają wolę Bożą tą ponad wolną wolą ludzi,

Co jest sprzeczne z logiką jak i zdrowym rozsądkiem.

Albo Bóg dał nam ją bez zastrzeżeń,

Albo sam ją wyraża przez nas samych.

Albo my ją mamy dla siebie i naginamy wymuszając na innych,

Albo Stwórca bawi się nami wkładając nas jak pacynkę na palec?

OPOWIEŚĆ O NARODZINACH DUALIZMU

Opowiadają taoiści, że w nocy czasòw,
Duch i Materia zaangażowały się w śmiertelną walkę. 

Ostatecznie wygrał Duch i Materia została skazana na wieczne życie we wnętrzu Ziemi. 

Zanim to się jednak stało, jej głowa uderzyła o firmament, 

który rozsypał się w drobne kawałki.
Bogini Nauka wyszła z morza, świecąc swą ognistą zbroją. 

Gotując kolory tęczy w kociołku zdołała umieścić gwiazdy ponownie na swoim miejscu. 

Ale nie zdołała odnaleźć dwóch kawałków: firmament pozostał niekompletny.
Według taoistów tak oto zaczyna się dualizm miłości:
zawsze jest dusza, która musi przebyć Ziemię
w poszukiwaniu swej Drugiej Połowy, aby obie
mogły dopasować się do pustego miejsca w firmamencie
i w ten sposób ukończyć Kreację.

 

Czy wiara to bajka w cudzą opowieść z dzieciństwa,

Czy jest zapowiedzią przyszłego kontaktu z Wyższym?

Wiara i w wyższy zamysł, plan i ciągłość życia i w sens nauki,

To poszerzanie samoświadomości i wewnętrzny z nim kontakt.

Tak ja rozumiem i w to wierzę, a nie w przypadkowość zdarzeń,

Dopasowanych do czyichś i z wymyśloną historią pośrednictwa.

 

Wiara w zbawienie za pośrednikiem kogokolwiek niż ja sam,

Budzi we mnie wątpliwość wiary w siebie jak i własną drogę.

Ale od momentu odkrycia w sobie pasażera i niezależnie kim on tu jest,

Duchem, aniołem stróżem, pasażerem na gapę czy samym Wyższym Ja.

Zaczynam wierzyć w to, co powiedziałem na początku czyli sens życia,

Wtedy wszystko staje się jasne, choćby to, co tu spotyka nas jako naukę.

Niestety taką wiarę zastąpiono wiarą obowiązkową w pośrednictwo,

Religi i jej zasad, obrazów tzw "świętych" na zasadzie przykładów.

Nie ma w nich samych niczego złego wręcz odwrotnie są przykładem,

Jak należy unikać pośrednictwa innych i ich nauki i wierzyć w Biblię.

Przestrogi i lekcje, tu nie mogą być obiektem kultu wiary,

Bo stawiają wszystkie przestrogi na głowie jako nakazy.

 

Przykładem jest chory przykład wierności i wiary np. Abrahama,

Pokazany w imię boskiej miłości jako próby i na granicy zbrodni. 

W podtekście jest to próba bezwzględnego posłuszeństwa,

Za najwyższą cenę życia syna w poświęceniu jako zbrodni.

Tylko pośrednik w interesach handlowych aby uzyskać wyższą cenę,

Może się pokusić o taki przekręt i zastraszyć by uzyskać lepszą cenę.

 

Teraz to już możemy wrócić do setna 'wiary',

Albo wierzysz w zbiorczy ekran albo w serce!

Wrogiem każdej wiary jest wątpliwość, czy ja mogę:

'Lepiej nie odpowiadać na głupie pytania, na PYTANIA, 

które same komplikują życie, a zamiast je upraszczać...
 

"Stonoga żyła sobie cicho i spokojnie. 

Aż do pewnego dnia, gdy ropucha zapytała żartobliwie:

 "W jakiej kolejności stawiasz jedną nogę za drugą?". 

Stonoga zaczęła łamać sobie nad tym głowę 

i przeprowadzać liczne próby. 

W rezultacie nie była już w stanie się poruszyć."'

https://www.facebook.com/BasnieDlaDoroslychDzieci/

Wiara nie czyni cuda, ale pozwala im zaistnieć,

Wierząc że wszystko jest dobrze tworzysz cuda.