Szczęście

Szczęście tak samo jak miłość, to stan naszego umysłu,

Nie da się go za nogi złapać, zatrzymać i podać komuś.

Potrafi ulecieć za chwilę tak, jak dym z papierosa,

Wystarczy wyjść z jego mgły i wrócić do Matriksa.

Ale można inaczej i podobnie jak z uśmiechem na twarzy,

Zostać w nim i nie dać mu ulecieć z głowy i tak zatrzymać.

"Nawet, jeśli niebo zmęczyło się błękitem, 

nie trać nigdy światła nadziei" (Bob Dylan)

Ale szczęścia nie da się zakopać w korzeniach jak drzewa,

By nie uleciało, bo będzie się pałętać pod nogami jak worek.

Szczęście to ulotny stan ducha świadomości i jego przyjemności,

A przyjemność ciągła i stała staje się zwykłym przyzwyczajeniem.

Lepiej gonić za przyjemnościami ciała niż je próbować zatrzymać,

Prędzej czy później zatęchnie tak jak romantyczność w małżeństwie.

Nie dajmy jej się zatrzymać w naszej sieci pajęczej,

Podobnie jak w niej nie próbujmy się zagnieździć.

Życie musi płynąć z czasem jak i tempus fugit,

To co zatrzymane w plastyku z czasem cuchnie.

Radość jest jednym z wyrazów szczęścia,

Zarazem podnoszącym nam częstotliwość.

Wystarczy być w tym stanie wystarczająco długo,

Aby się uzdrowić z wszelkich chorób cywilizacyjnych.

Szczęście to stan umysłu i ego w obrębie serca promieniowania,

Nie uśpienia, ale pełnej świadomości integracji z wyższym stanem.

To jedyna droga i miejsce, gdzie możesz zaznać tego szczęścia,

Ale przepływającego, a nie stałego w strumieniu życia radości.