Kanał

Każdy kształt wytwarza inną siłę nośną, podobną do fali radiowej, 

Które przenoszą informacje dźwiękowe, podobnie czyni też poezja.

Co ciekawe nie rym, ale zawsze mile widziany i słuchany,

Ale rytm wzorców i kształtów jako kodów świętej geometrii.

Sam fakt zaangażowania w rymowankę umysłu blokuje i ogranicza,

Nasze możliwości, a szczególnie odbioru, są nieograniczone niczym.

Ani czasem, ani przestrzenią ani czasoprzestrzenią i wibracją,

Świetnie to przedstawiają Mistrzowie Dalekiego Wschodu:

”Zasada numer trzydzieści dwa brzmi: Nikt i nic nie może stać między tobą a Bogiem.
Żadni imamowie, kapłani, rabini ani inni stróże moralnego czy religijnego porządku.
 Żadni mistrzowie duchowi, nawet twoja wiara.”
[Elif Szafak - ”Czterdzieści zasad miłości”]

Niby może to zaprzeczać jedno drugiemu, ale nie koniecznie sprawie,
Podobnie jest jak z nauczycielami w szkole, mogą uczyć lub pouczać.

Ale nam jest dane się uczyć na swoich doświadczeniach i ich nauce,
Ale jako podpowiedzi do własnego wyboru, a nie zastałych dogmatów.

I znów wracamy do kanału w nas i tych zaleceń nauczycieli,
Którzy nas do naszego wnętrza wiedzy prowadzą bez interesu.

Namnożyło się wielu teraz szamanów duchowości,
Ale łatwych do rozszyfrowania interesem własnym.

Są też całe wymiary również zainteresowanych istot naszym rozwojem,
Ja nazywam ich niewidzialnym amfiteatrem naszego teatru życia tutaj.

Bardziej mi odpowiada nie zwalniająca nas z odpowiedzialności teoria, 
A w niej, że Bóg to ja, On we mnie a ja w Nim.. :) wszystko inne to:
Tylko chęć wykręcenia się z odpowiedzialności za myśli słowa i czyny.

Podobnie jest z życiem, kanałem łączności i programem,
Wszystko musi być w jednym, tylko postrzeganie rozdziela.