Zasiew

https://tomkenyon.app.box.com/s/m34sco6se8u7cda11i0jipoiovr9p6jm

„Umiejętność obserwowania bez oceniania jest najwyższą formą inteligencji.”

Jiddu Krishnamurti

” Obserwowanie, bycie świadkiem, nie jest czynnością umysłu, lecz duszy, świadomości. Nie jest procesem umysłowym. Kiedy obserwujesz, umysł się zatrzymuje, przestaje istnieć. [..] Bycie świadkiem to rewolucja. To radykalna zmianach zachodząca u samych korzeni. Powołuje do życia zupełnie nowego człowieka, ponieważ uwalnia twoją świadomość od wszelkich uwarunkowań […] Cokolwiek robisz, niechaj zawsze towarzyszy ci jedna rzecz: bądź świadomy siebie. Jesz – bądź świadomy siebie. Chodzisz – bądź świadomy siebie. Słuchasz, mówisz – bądź świadomy siebie. Kiedy jesteś zdenerwowany, bądź świadomy. W chwili kiedy ogarnia cię złość, bądź świadomy, że złość jest w tobie. To ciągłe pamiętanie o sobie wyzwala w tobie pewną subtelną energię. Krystalizuje się twoja Istota. […] Jesteś czystą świadomością. Gdy otoczy cię chmura gniewu, po prostu obserwuj ją – pozostań uważny, abyś nie zaczął się z nią utożsamiać. Rzecz w tym, by nie utożsamiać się z problemem. Kiedy to pojmiesz, przestaniesz mieć „tak dużo problemów” – ponieważ klucz, ten sam klucz – świadomość, otworzy wszystkie zamki. Tak samo jest ze złością, żądzą, z nałogiem, z seksem. Tak jest ze wszystkim, do czego jest zdolny umysł„

Osho – „Świadomość”

To w zasadzie proste, a zacznijmy o porannych czynności,

Zanim wstanę długo wydłużam stan ten z przed obudzenia.

W nim zaczynałem to swoje pisanie, a słowa układały się same,

Trzymałem też kartkę przy łóżku z ołówkiem pisząc po ciemku.

 

Dziś już tego nie robię, a tylko na leżąco się rozciągam po krótkiej medytacji,

Wtedy podobnie jak przy porannym myciu skupiam uwagę wyłącznie na sobie.

Staję jak z boku i jak gdybym był obserwatorem każdej poszczególnej czynności,

Jak ktoś kto jest znawcą win i skupia się na tej czynności kupażu w smakowaniu.

Staję się swoim obserwatorem, jak i siebie i zachodzącego słońca,

Bez jakichkolwiek myśli o przeszłości i planu na dzień dzisiejszy.

Łatwo mi mówić i o tym pisać, bo jestem na emeryturze i mam swój pokój,

To bardzo ważne by znaleźć dla siebie odrobinę komfortu bycia z sobą samym.

Ale teraz już tak mi to weszło pod skórę, że piszę od razu na komputerze,

I rzadko ktoś mnie może wyprowadzić z tego stanu obserwacji z dystansu.

Wiem też, że jest to wnerwiające szczególnie dla nieświadomego partnera,

Który stoicyzm bierze za tumiwisizm i jako ucieczkę od odpowiedzialności.  

Dla nich, gdy ty nie zmieniasz się na twarzy z oburzeniem i nie machasz rękami,

Jesteś niezgułą mało aktywną, śpiącą królewną za którą muszą inni wszystko robić.

Generalną próbą jest np. jakiś wypadek i wtedy widać różnicę,

Między tymi, co tylko krzyczą, a tymi, co oceniają aby pomóc.

Zasiew można robić sobie dopiero kiedy pozbędziemy się programów,
Wiadomo o jakie chodzi i chodzi o odcięcie się od rodziny jak bramin.

Możesz być w gęstym tłumie obserwatorem i nic ci nie grozi,
Tłum będzie reagował symetrycznie jak stado ptaków w locie.

A ty będziesz ponadto i wtedy już jesteś gotów pod zasiew.
Mam na myśli wejście w teraźniejszość, jako nowej Ziemi.

Samoobserwacja jest możliwa jedynie w teraźniejszości 'tu i teraz',
Wolna od jakichkolwiek śladów przeszłości czy projekcji przyszłości.


 

Jeśli grunt nie jest przygotowany, wolny, czysty, jak i gotowy,
To zasiew nie będzie udany, bo bez miejsca do odnowy i ciszy.

'Cisza to teraźniejszość.

 Wydarza się pomiędzy tym, 

co było, a tym, co przyjdzie. 

W niej coś się kończy: 

odbieranie z zewnątrz, 

strumień myśli, wewnętrzny dialog, 

troska o następną rzecz do zrobienia.
Pozwalamy odejść temu z przestrzeni ciszy. 

Gdy się to wycofa z tej przestrzeni, 

 wtedy otwiera się ona na coś innego 

i staje się rozległa. 

Albowiem cisza wiąże.'

Spójrz na drzewo w ogrodzie. 

Wydaje się, że nic ono nie robi. 

Stoi wrośnięte w ziemię, jest piękne, 

świeże i pełne życia, 

a każdy z nas korzysta z tego, że jest. 

To jest właśnie cud bycia. (…) 

Jeśli drzewo jest prawdziwym drzewem, 

daje nam radość i nadzieję. 

Jeśli potrafimy po prostu być sobą, 

to jest to forma działania. 

Działamy wtedy bez działania, 

działamy poprzez bycie”.

- Thích Nhất Hạnh

Wszędzie to widzę o zmroku,
A w dzień jak pod Słońce..