Samsara

Nie ma Samsary bez nas jak szkoły bez uczniów w klasach,

Jak i nie ma oceanu, bez pojedynczych w nim kropel wody.

Samsara to życie w nich i nasz w nich udział,

Ale najpierw w roli obserwatora jako dziecko.

By potem na zasadzie nauki i porównań,

 Zmieniać swoje postrzeganie i wybierać.

Obraz powstaje z dwóch porównań wcześniejszego z tym nowym,

Każde porównanie go doskonali, jak na zasadzie ostrości soczewki.

Nigdy nie zobaczymy doskonałości natury i to natychmiast,

W miarę upływających lat i doświadczeń dawnych i nowych.

Wchodzimy świadomością jak w kroplę punktu oceanu potencjału,

I sami rozwijamy swoim postrzeganiem własny świat i jego kroplę.

Kropla poprzez eony czasu będzie się stale powiększać rozwijając,

A nasza świadomość w niej jak ten balon nadmuchany będzie rosła.

Samsara to jednoczesne nasze doświadczanie i w tym samym czasie,

To pokazuje obraz nieskończonych rąk udziału w całości Stworzenia.

Zaczynasz mieć tego świadomość i coraz bardziej,

A i coraz bardziej świadome sny to potwierdzają.

Czy kiedyś będziemy mieli pełną świadomość i jednoczesną tych wszystkich,

Nie wiem, trudno mi sobie to wyobrazić, ale dzieciom ze smartfonami łatwiej.

Najlepiej się temu wszystkiemu poddać tak jak w tańcu,

To najlepszy sposób by to wszystko poczuć nie analizując.

Analiza im głębsza tym bardziej gubi się w szczegółach,

Odczuwanie unosi naszą świadomość jak balon do góry.

Uwalnianie się od szczegółów to właściwa droga jakby powrotu,

Ale nasza soczewka postrzegania i ostrość widzenia będzie rosła.