Cud

Jakim cudem to wszystko tutaj powstaje i do tego w ruchu,

Człowiek jako maleńka kruszynka kosmosu się zastanawia.

Czasami pycha go rozsadza od ego wnętrza,

Próbując zrozumieć Stwórcę Wszechrzeczy.

Gdy zachowuje właściwy dystans to jeszcze,

Gorzej gdy z pychy zaczyna sobie wyobrażać.

Wtedy wpada w sidło ego diabla czyli antychrysta,

Nie ważne, zamyka się w wewnętrznym wyobrażeniu.

 

Jeszcze gorzej jak o sobie i Jego, i na swoje podobieństwo,

Mamy tak wąski zakres widzenia zmysłowego jak ślepiec.

Wiemy już, że czego nie widać, to nie znaczy, że to nie istnieje,

Największym podstępem diabła są religie z ich receptami na to.

Jakby ślepiec pisał naukową pracę o kolorach,

Albo człowiek pierwotny o programach w sieci.

Nie wiem czy nasze postrzeganie mieści się tysięcznej części po przecinku,

Więc jak można sobie wyobrazić piękno tych tu zdjęć w ich pełnej okrasie?

A przecież to zaledwie drobinka jego w tym Stworzeniu,

A przecież Stworzenie jest drobinką innych i podobnych.

Dlatego ten co myśli, że coś wie jest na prawdę pysznym durniem,

Ja nie sądzę, bym kogokolwiek obraził z moich czytelników bloga.

Sam też byłbym durniem, gdybym sądził, że kogokolwiek pouczam,

Razem próbujemy sobie poszerzać i każdy swą własną świadomość.

Wystarczy sobie wyobrazić, że w każdej kropelce wody we włosach,

Może być też inny świat, a w nim atomy i elektrony tworzące torusa.

To coś nie wyobrażalnego i w każdą stronę nie tylko mikro, ale i makro,

A my w tym uczestniczymy jak drobinki zawężonej świadomości Boga.

Świadomość tego jest prawdziwym cudem i nam otwiera,

Ale tylko drogę poszerzania dalszego świadomości bytu.

To dlatego pychą już nieprawdopodobną jest wyobrażanie sobie Stwórcy,

To naprawdę chore, a gdy dojdą do tego religijne dogmaty, to już bezczelne.

Najmniej szkodliwe z tego jest wyobrażenie sobie, co Nim kierowało

Czyli tezy rzucane filozoficzne, bez tłumaczeń, że Bóg jest miłością.

No właśnie i znów otwieramy następną puszką Pandory do sporów,

Przecież każdy sobie miłość wyobraża inaczej i ma do tego prawo!

Ten cud wyobraźni to już jedno, ale jak sobie wyobrazić niepowtarzalność?
To już ponad moje siły intelektualne, a podejrzewam o to torusa w plazmie.

To jego częstotliwość drgań na zasadzie świętej geometrii,
Jest pewnie odpowiedzią na różnorodność we fraktalach..

Bije z energii tą materię tak jak pianę na coraz to inne bańki,
Bawiąc się z naszymi myślami jak w grze toto-lotka losowo.

Matematyka nieco zbliża jako sekwencja 0 i 1 w kompach,
Czyli powtarzalność czegoś, w niepowtarzalności tworów.



http://kochanezdrowie.blogspot.com/2016/05/kazda-rzecz-ktora-znalaza-swoje-miejsce.html


A wszystko nie jest dziełem przypadku w Stworzeniu,
Bo Stworzenie w którym żyjemy ma swego Stwórcę!!