Już nie raz opisywałem fotoplastykon w hotelu Polonia w Warszawie,
Jest to obracający się bęben ze zdjęciami starej Warszawy i też innymi,
Nie wiem czy jeszcze funkcjonuje, ale nie to jest ważne, odzwierciedla,
Sobą na zewnątrz powtarzających się obrazów odbieranych naszej Ziemi.
Przez wklęsłe zwierciadło naszego mózgu w podobny sposób i jak my liniowo,
Każdy siedzący na przeciw okularów ogląda jedno zdjęcie, jak jedno swoje życie,
Gdy obraz się przesuwa i znika przychodzi następne i podobnie obraca się Ziemia.
Gdy obejrzycie ten film powyżej uczonych rosyjskich,
Każdy zrozumie o co mi chodzi z tym fotoplastykonem,
Podobnie dlaczego np. Faraon miał wielką głowę i kapłani,
Noszą na głowie coś, co może być zrolowanym zwierciadłem,
Wklęsłym, do odczytywania telepatycznie myśli swoich wiernych,
Przewidywania przyszłości, czytania przeszłości i manipulowania.
Może jest też i inaczej, że to my mamy utraconą zdolność,
Którą teraz my będziemy mogli odzyskać drogą naturalną,
A której przebłyski miałem w szpitalu i podczas Ayahuasca.
A to sztuczne zakładanie insygniów kapłańskich nic im nie da.
A jeśli do tego dodamy, że gdy się rodzimy to obraz odwracamy,
Rzeczywistości, jako odbitej w lustrze, to niczego nie rozumiem.
Czy Ziemia to ta po której chodzimy jest prawdziwa, czy jej firmament?
Stop, dość już zamieszania wszystkim w głowie, to niczego nie wyjaśnia!
A może to wszystko to fatamorgana umysłu zwierciadła w głowie iluzji?
"Wszechświat to arcydzieło obfitości.
Kiedy się otwierasz, by odczuć obfitość Wszechświata,
doświadczasz radości, szczęścia i wszystkich wspaniałych rzeczy,
jakie Wszechświat ma dla Ciebie – zdrowia,
bogactwa, dobrego usposobienia, pomyślności.
Ale gdy się zamykasz za sprawą negatywnych myśli,
będziesz odczuwał dyskomfort, doznawał bólu,
cierpienia i miał wrażenie, że każdy dzień jest męką."
Do tego wszystkiego jak dodamy pojęcie życia w kwiecie życia,
To wychodzi, że żyjemy w kopule dużego zwierciadła i małego,
Tylko że w głowie i tak to co myślimy z jednego leci do drugiego,
Oba się nawzajem uczą od siebie automatycznie i to co złe i dobre.
Jak w czterowymiarowym kinie, każdy odbija to co sam pomyśli,
Na swoim zwierciadle w głowie i na wspólnym dużym zbiorowym,
Mało tego sam z tym w głowie przechodziłem do innych tych dużych,
Jako do świata równoległego, ale już z zawartością innego samego siebie,
W ustawieniu takich dwóch zwierciadeł odbijam siebie w nieskończoność!
Bo co innego ustawienie luster płaskich i naprzeciw siebie,
A co innego wklęsłych tworzących nieskończony hologram.
Chyba zaczynam coś z tego rozumieć i mam nadzieję wy też.
Wychowano mnie i przeszkolono na pragmatyka i racjonalistę,
Ale cały czas w głębi duszy byłem marzycielem i miłośnikiem;
Saint science fiction.
Więc i uwierzyłem i w to, co moje wklęsłe lustro pomyśli,
Bo zanim o tym pomyślisz z dużego dostaniesz odpowiedź!
"Takie się widziało formy Stworzenia,
moduły wydarzeń, stwarzania okoliczności,
synchroniczności sytuacji, istotności "przypadków""
Tak to widział mój młody przyjaciel po Ayahuasca!
...a wszystko na siatce Brył Platońskich...
https://www.youtube.com/watch?v=O0VrI3ArQ98
https://www.youtube.com/watch?v=5XwNvuGqLIQ
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz