Nasze dwa lustereczka

Dla takiej małej świadomości ciemność jest pociągająca,

A czynienie zła ponętne, bo sama jest ślepa i nie widzi,

Do odkupienia małym móżdżkiem i myśli, że się dzieje,

Wszystko teraz bezkarnie i nie widzi związku przyczyny,

Ze skutkiem, bo myśli, że może wszystko, co chce robić,

Więc nie zna odpowiedzialności i nie kojarzy przyczyny,

Nawet ten natychmiastowy skutek uważa za przypadek!

To takie ograniczone pojęcie zawęża jej horyzont,

Oddziela je od Wyższego Światła, jak i od zasady,

Jedności i możliwości kontemplowania przyczyny,

Kieruje taką świadomość znów do łańcucha zasad,

Podstawowych Wyższych Jedności Wspólnego Świata!

Planeta biegnie po okręgu rozdzielając się na rozkwit,

Jak i upadek, zależnie od tryumfu ciemności rozkładu,

Lub zwycięstwa światła i poprzez intensywne napięcie,

A my lądujemy wybierając gdzie, wg zasad zapisu karmy!

To dla nas przykre, kiedy nasze cudowne kiedyś dzieci,

Zachowują się teraz jak stare dawniejsze nasze artefakty,

Odbijając jak w lustrze te nasze niedoskonałości wcieleń.

Nie wolno nam na nie reagować teraz agresywnie i złością,

Dodawać teraz naszej nowej energii do tego co wyszło,

Należy je pokrywać surowo i spokojnie energią miłości!

Świetnie opisuje nasze wewnętrzne zmagania bajka o dwóch wilkach:

"Walczą dwa wilki:jeden reprezentuje strach, złość, zazdrość, smutek, 

Żal, chciwość, arogancję, użalanie się nad sobą, poczucie winy, urazę, 

I poczucie niższości, kłamstwa, fałszywą dumę i poczucie wyższości.

 
Drugi to radość, zadowolenie, zgoda, pokój, miłość, nadzieja, akceptacja, 

Sama chęć zrozumienia, hojność, prawda, życzliwość, współczucie i wiara.

Taka sama walka odbywa się wewnątrz was i każdej innej osoby.

Dzieci myślały o tym przez chwilę, po czym jedno z nich zapytało:- 

 Dziadku, a który wilk wygra?

'Ten, którego ty nakarmisz!'

/odpowiedział stary Indianin/.