Bajka o sercu

"Dawno, dawno temu w górach Tybetu zebrali się mędrcy tego świata

znający tajemnicę mocy człowieka.

Wiedzieli, że czasami ludzie robią rzeczy straszne

i wykorzystują ową potęgę przeciwko sobie.

Postanowili więc ukryć moc człowieka przed nim samym.
Długo medytowali, dyskutowali, szukając najlepszego miejsca na świecie.

Jeden z mędrców powiedział:
- Ukryjmy tę moc w najgłębszej kopalni świata,

zasypmy ją kamieniami i ogromnymi głazami.

Człowiek tam jej nie znajdzie.
Ale inni kręcili głowami mówiąc:
- Człowiek to arcyciekawe stworzenie,

lubi badać głębokie pieczary, z pewnością ją znajdzie.
Drugi mędrzec powiedział:
- Ukryjmy moc człowieka na dnie najgłębszego oceanu,

postawmy na straży żarłoczne ryby i niebezpieczne prądy, nie znajdzie jej.
Ale inni stwierdzili:
- I tam zagoni człowieka ciekawość i chęć przeżycia przygody – znajdzie ją.
Następny radził, aby moc człowieka umieścić na szczycie najwyższej góry,

zasypać ją śniegiem, zakuć w wiecznym lodzie,

na straży postawić wicher i mróz

• ale i te przeszkody zdawały się być zbyt małym wyzwaniem
• dla nieposkromionej żądzy zdobywania, od wieków mieszkającej w ludziach.
  I kiedy zdawało się, że nie ma już takiego miejsca,
• gdzie można by ukryć ludzką moc, najstarszy z mędrców powiedział:
  - Ukryjmy tę moc w samym człowieku, tam na pewno nie będzie jej szukał.
• Do głowy mu nie przyjdzie, że wszystko co najwspanialsze ma właśnie w sobie!
  Tak też i uczynili."