Hologram

Aby uzyskać hologram to najpierw fotografowany obiekt,
Jako obiekt myśli jest zanurzamy w świetle promieni lasera.

Następnie druga wiązka promieni lasera zostaje odbita od pierwszej.
Co w rezultacie dochodzi do interferencji tych dwóch wiązek światła ...

To wtedy ten obszar zostaje utrwalony na zdjęciu.
Kiedy zdjęcie zostaje poddane oglądowi, jawi się ono.

Ale jako pozbawiony znaczenia wir jasnych i ciemnych linii.
Kiedy jednak uzyskane zdjęcie zostaje dodatkowo oświetlone

Przez jeszcze jedną kolejną wiązką promieni lasera,
Pojawia się trójwymiarowy obraz pierwotnego obiektu.

 

Ale trójwymiarowy charakter obrazu nie jest jedyną tu znaczącą cechą hologramu.
 Jeżeli hologram róży zostanie podzielony na połowę, a następnie oświetlony laserem

To każda połowa będzie jednak zawierać w sobie całościowy obraz róży.
A ponadto, jeżeli te połówki obrazu zostaną znów podzielone, to wtedy ...

Każda część będzie zawierała mniejszą, lecz dokładną wersję pierwotnego obrazu.
Odmiennie niż normalne zdjęcia, zawierająca wszystkie informacje dotyczące całości.



Hologram posiada więc naturę -  „całości zawartej w każdej części”.
To zupełnie nowy sposób rozumienia zasad organizacji oraz porządku.

Hologram uczy nas, że pewne rzeczy we wszechświecie nie pasują do tego podejścia.
Jeżeli tak będziemy dzielić na części pewne rzeczy skonstruowane holograficznie,

To nie otrzymamy bynajmniej poszczególnych składowych.
Uzyskamy po prostu mniejsze obrazy tej samej całości.

'Aspekt oraz jego zespół odkryli, iż w pewnych warunkach wszystkie cząstki subatomowe,
To takie jak elektrony, są w stanie komunikować się ze sobą w jakby natychmiastowy sposób.

I niezależnie od dzielącej je odległości. Bo nie ma to znaczenia,
czy znajdują się one od siebie o 10 metrów czy też dzieli je dystans bilionów kilometrów.
W jakiś sposób każda cząstka wydaję się zawsze wiedzieć, co robią inne cząstki.'

Ten wgląd i pogląd doprowadził Bohma do innego sposobu pojmowania odkrycia Aspecta.
Bohm uważa, iż subatomowe cząstki mogą pozostawać ze sobą we wzajemnym kontakcie.

 I niezależnie od odległości nie z tego powodu, że wysyłają jakieś tajemnicze sygnały,
Lecz dlatego, że ich oddzielenie stanowi iluzję, o czym wielokrotnie już sam pisałem.

Bohm dowodzi, iż na głębszym poziomie rzeczywistości to te cząstki
Same nie są indywidualnymi całościami, lecz stanowią wyraz czegoś.

Osobliwości? Fizyka wyrosła na gruncie matematyki jak kwiaty,
Każdy tworząc na innym gruncie swój własny z wyobraźni obraz.



Dopiero Stankow otworzył mi oczy, aby nie brać to wszystko poważnie,
Umysł zawsze próbuje trzymać się własnego obrazu jak tablicy i stołka.

Trzeba się ich puścić i pójść za głosem serca i posłuchać ciszy,
Wtedy nie tyle się coś usłyszy, ale poczuje, czy dobrze myślisz.

Po co to wszystko? Aby zrozumieć, że to co na zewnątrz nie ma znaczenia,
Ale jeśli trzymamy się tego obrazu, to go nie zmienimy a pogorszymy.

Możemy w ciszy myślami odbudować na nowo i o to biega!!!