Tak

Zgłębianie mechaniki kwantowej pokazuje teraz moim zdaniem, 

Że świat złożony jest z nakładających się na siebie rzeczywistości, 

A które ludzie jakoś składają w to, co nazywamy codziennością.

 To nie jest teoria spiskowa, ma to związek z alternatywną historią,

Jak i równoległymi rzeczywistościami wlewającymi się na siebie.

Jak to czynią fale oceanu odbijające się o brzeg cyklicznie inaczej.

Podstawowym pytaniem jest przeszłość widziana coraz inaczej,

I opisywana inaczej przez różnych ludzi wybiórczo pamiętana.

Nie wiem, czy kiedyś dało by się z opowieści ludzi sklecić w jedną całość,

Tyle jest ludzi ile opinii podobnie racji w sprawach, a szczególnie Polaków.

Prawda jest oceanem możliwości potencjału,

A każdy z nas w nim coś zagęszcza wedle siebie.

To tak jakbyśmy o niczym nie wiedząc, 

Próbowali sobie stworzyć obraz miasta.

Nie jako makiety, ale tętniącego życiem jak ta metropolia,

Musielibyśmy się w niej urodzić i przeżyć życie do końca.

Byłoby to życie indywidualnej linii czasu jako jednostki postrzegania,

Na podstawie jego indywidualnych uczuć w sieci innych mieszkańców.

Nie da się namalować obrazu jednym pociągnięciem pędzla czasu,

Za to gdy go chcesz z przeszłości wymazać lepiej niech sam zniknie.

Stąpaj jakby kwantowo pomiędzy cząstkami,

Jak taki surfer po fali poza czasem stop klatki.

Wtedy negatyw poda rękę pozytywowi w tu i w teraz,

Wypływasz jak nurek z oceanu równoległych światów.

Nie poszukuj, jak mówi Bruce Lee, a samo przyjdzie, 

W najmniej spodziewanym momencie tzw. bez czasu.

Pamiętaj, że nie tylko masz tych przewodników z 'góry',
 Właśnie tu na Ziemi każdy być nim może nawet bełkocząc.

Masz też i nas, dlatego ten co słucha innych i w swoim wymiarze,
Nie tylko słów rozumienia znaków z góry, uważnie patrzy i słucha.

Ale nie to, co ktoś gada, ale to co słyszy od niego pomiędzy wierszami.
To najlepszy przekaz, taki jak drzewa szelestu liśćmi o nadchodzącej burzy.

Tak, czytaj wszystko, wchłaniaj i oddychaj,
Nie zajmuj się elektronicznymi zabawkami.