Istnienie

Ale w potencjale, bo inaczej żylibyśmy w śmietnisku, 

To dlatego jest ciemna energia rozkładu, która sprząta.

Oczywiście dotyczy to materii i jej sposobu co do rozkładu,

Padlinożercami, robakami, mrówkami jako jej sprzątaczami.

Jak te mrówki i cały system łańcucha pokarmowego,

Natomiast to co zapisuje pamięć i gdzie w kronikach..

Sprawy wchodzące w potencjał i jego zasady przejawiania,

Takie np. jak poprzez obraz, książki, filmy w sieci Internetu.

Są wszędzie w potencjale, ale przejawiają się tam gdzie obserwator,

To na pewno magia, jaka nie odstępuje naszemu życiu na tej planecie.

Chaos is what we've lost touch with. 

This is why it is given a bad name.

 It is feared by the dominant archetype of our world, which is Ego, 

which clenches because its existence is defined in terms of control.

- Terence McKenna

Istnienie to postrzeganie ego, czy poza tym potencjałem jest i coś więcej?

Wydaje się, że to ego jest diafragmą samego obserwatora, ale nie jest nim.

 

Dopiero gdy oko obserwatora wchłonie zaćmę ego,

Wtedy stanie się widoczny potencjał tego co już jest.

To trudne bo ego widzi jedynie to co widziało już wcześniej,

A więc widzi coraz to większą warstwę dawnych powikłań.

Ono samo nie chce się oczyścić bo stało by się jakby bezużyteczne,

Nie chce zostać instrumentem w rękach nieznanego obserwatora.

 

7 POZIOMÓW RZECZYWISTOŚCI fot.depositphotos.com
http://tamar102.bloog.pl/id,360528716,title,Pola-Torsyjne-geneza,index.html 

W tym co mówi Jane Goodall jest sens dla istnienia ego,

Ale jej wyższa dusza wie, że nie możemy nic tu zrobić..

Możemy być i obserwatorami i wyobrażać sobie co innego,

Z nadzieją, że nasza dusza odpowie nam piękniejszy obrazem.

A tak w ogóle wszystko jest w tobie, a na zewnątrz jedynie tego obraz,

A więc dbaj o siebie przede wszystkim i co masz w sobie bo się przejawi.

Na koniec..

Słuchaj ciała i przyrody,

Daj sobie spokój z ludźmi.

 Jeśli chcecie coś wykonać w swoim życiu – projekt, 

Czy przejście na następny poziom oświecenia,

To zamknijcie się i przyzwólcie. To wszystko.

Wiersze natchnione ciszą

Z oddali ducha
z oddali ducha słychać szept
ten który z bożych ust pochodzi
że już nieważny ziemski bieg
gdy w szacie czystej w życiu chodzisz

bo świat spowalnia kiedy ty
nabierasz wiary i pokory
podąża za tym złota myśl
gdy do miłości jesteś skory
a myśl ta prawdę mówi tą
że czystość serca mieszka w ciszy
odganiasz brud i wszelkie zło
kiedy w umyśle nagle milczysz
i pokłoń dzisiaj się nad tym
co płynie prawdą z głębi serca
że jeśli gaśnie wszelka myśl
to wtedy miłość nam zwycięża
i bez potoku zbędnych słów
przychodzi Pan Bóg niespodzianie
On ci przynosi błogość znów
i niech na zawsze tak zostanie
20.12.2016
wiersz: © Bartosz Mikołaj Ryszka
obrazek: internet