Duch

Podobno św. Paweł doszedł do tej wiedzy i powiedział: 

"Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy 

i wzdycha w bólach rodzenia. 

Lecz nie tylko ono, ale i my sami, 

którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha,

 i my również całą istotą swoją wzdychamy, 

oczekując odkupienia naszego ciała".

 

Jeśli tak, to my jesteśmy cały czas w fazie narodzin,

To tak jakby nasz duch chciał zjednoczyć się z ciałem.

Jako astronauta wkładając kombinezon przez chwilę czekał,

Aż kolejne członki jego ciała się zintegrują z całością ducha.

My to robimy cały czas się ubierając, jak np. rękawiczkę,

Wkładamy kolejno w nią każdy osobno palec i obciągamy.

 

Wtedy jesteśmy zintegrowani gdy bez fałd i przylega,

Wydaje się, że właśnie teraz duch tak boleśnie to robi.

Duch z nas musi wejść w ciała wszystkich uczestników spektaklu,

Musi tak przygotować aktorów do właściwej roli, ale teatr jest nim!

Czyli wchodzi w samego siebie jako niby w komórki naszego ciała,

A potem zamykając się w nim skórą sam staje się tego obserwatorem.

Tak jak by dłoń i palcami w rękawiczkę,

A potem całość przenicowujemy do środka.

 

Każdy z nas jest nim i w nim zamknięty w ciele,

A te ciała nas wszystkich są jak krople w oceanie.

Dzięki temu może w nas spotykać się ze sobą i w innych,

I tak doznawać rozkoszy poznania w wielu jednocześnie.

Kiedyś przez chwile doznałem podobnego uczucia,

A jednocześnie całkowitej wolności z uwolnienia.

 

Teraz nie wiem, co by było wspanialsze, rozłąka czy tęsknota,

Tak zapewne duch stworzył w sobie dualizm bycia wszędzie.

Nie wiem jakie dla niego to uczucie, ale dla nas to nie do pojęcia,

Bycie we wszystkim i na raz, aby odbierać świadomość każdego.

,,Nikt, prócz ciebie samego, nie stoi ci na przeszkodzie”.
- Kryon

Duch siedzi jako pasażer pojazdu ciała za tylną szybą,

Całkowicie dźwiękoszczelną oddzieloną od zmysłów.

Kierowca mając wolną wolę robi co chce z ciałem jego kierownicą,

Kręci nią jak pijany i jedzie tam gdzie chce z jego duszą pana 'ego'.

Duch siedząc z tyłu ma cierpliwość do tej jazdy i nadzieję kontaktu,

Siedzi tam w tym pojeździe eony czasu, tylko kierowcy się zmieniają.

Właśnie czeka na tą chwilę olśnienia co jest dla niego najważniejsze,
Gdy kierowca podporządkuje sobie ego i wraz z pojazdem budzi się.

Nagle odkrywa najczęściej po wypadku, że z tyłu ktoś siedzi,
Zaczyna się zainteresowanie ezoteryką, książkami i Duchem!

Przedtem czuł się samotny, a teraz ma już przyjaciela,
Gdy nauczy się słuchać, będzie z nim razem szczęśliwy.

Dusza, duch i ciało, ta sama trójca co u Kahunów,
Świadomość, podświadomość i nad-świadomość.

Gdy razem zagrają jak trio, wtedy powstaje harmonia orkiestry,
Świat zaczyna się przejawiać na nowo, bez konfliktów i strachu.

Wypuść i uwolnij ducha z jego pojazdu i umysłu,
Wtedy wszystko stanie się możliwe co zechcesz!

A miłość? Odp.:
http://tamar102a.blogspot.com/2017/03/poradnik-przebudzonego-cz9-prawdziwa.html