Pomocnik

'Pomocnik' z drugiej strony, będzie to najwłaściwsze określenie,

Anioł stróż, czy przewodnik, to wyraźnie jest tutaj przesadzone.

Wytłumaczę o co tu chodzi i z mojego poznania,

Duchowo w materii rozwijamy się jak te koraliki.

Co są sznurem powiązane ze wszystkim, co tu jest stworzone,

Klejem i napędem do przyciągania są tu chcenia naszej duszy.

Każda myśl i każdy czyn wiąże nas z konsekwencjami podobnymi,

Pod względem rodzaju podobieństwa, czy przywiązania, jak i uczuć. 

Wszystko jest zapisane i musi się wyżyć, a najlepiej tutaj,

Ale można to również w subtelno-materialnym - astralu.

 

Po przejściu na drugą stronę jesteśmy przyciągani siłą bez naszej woli,

Do obszaru tych dusz zgromadzonych siłą jednorodności i siłą zwrotu.

Tam możemy dostać szansę, ale wtedy, gdy jej zachcemy zwrotnie,

To zostajemy pomocnikiem kogoś tutaj i o podobnych przeżyciach.

Gdy przykładowo udaje się nam nakłonić, ale tylko intuicyjnie,

Ostrzec np. o grożącym niebezpieczeństwie, jakie my mieliśmy.

Jako np. samobójca stajemy się świadkami tu kogoś,

Kto podobnie jak i my też idzie tą samą naszą drogą,

Wtedy to on i my zostajemy, jak gdyby rozgrzeszeni.

 Wybijmy sobie z głowy, że to czyni sam Jezus, czy 'Bóg' w jakiejkolwiek postaci,

Czy inne formy duchowe z najwyższej co do wyobrażenia półki istot duchowych!

Obowiązuje tu zasada różańca i koralików, jednego za drugim,

Podobnie, czy w dół, czy w górę, nie ma możliwości zbliżenia.

To dlatego też, wcielamy się grupami jednorodnymi w rozwoju,

By sobie pomagać i tu i w subtelnomaterialnym świecie astralu.

Już niekoniecznie i z tamtej strony jesteśmy tu i krewnymi,

Za to jesteśmy do rozwiązań podobnych spraw jednorodni.

A więc pomocnik nie koniecznie towarzyszył nam tu na ziemi,

Ale tam już będzie przeżywał z nami te same sprawy uczuciem.

Łatwo się domyśleć, że zawsze z drugiej strony,

 Jest ten ktoś, kto jest od nas o jeden koralik wyżej.

 

W boskim planie rozwoju wszystko musi być logiczne,

Układać się w całość jak harmonia i bez dróg na skróty.

Każdy tu czczony święty czy Mistrz czy mędrzec,

Jest tylko o jeden koralik czy oczko od nas wyżej.

Gdyby było inaczej to Stworzenie miałoby dziury w kobiercu,

Pamiętajmy nie ma wyjątków połączeń, tak jak w komputerze.

Wszyscy więc tak w uproszczeniu bawimy się jak w pociąg,

Jak wyżej na ziemi, tak i samo powyżej w astralu trzymamy.

 

Nie tylko jak tutaj więzami krwi, ale tam podobieństwem rozwoju,

Na podstawie przeżytych doświadczeń, jak w klasach szkoły życia.

Przykro mi, jeśli kogoś rozczarowałem, co do naszej świętości poczynań,

Wszyscy jesteśmy skąpani w jednorodnej zupie i wspinamy się rozwojem.

Nikt nie wskoczy Bogu na kolana i nie przekupi w astralu nikogo,

Musimy patrzeć na to wszystko trzeźwiej, logicznie, ale duchowo.

Pomocnik z tamtej strony nieco wyżej stoi, natomiast tu podobnie,

Czy to o jedno oczko w dół, czy w górę, dlatego też się i dziwimy.

Bo nam się wydaje, że ludzie do siebie nie pasują w związkach,

Ale musimy pamiętać, że podobieństwa i różnice są wymieszane.

Bo to chęci do nauki determinują czasami widoczne przeciwieństwa,

Ale i tak jednorodność zabawy w łapki nauki nas do siebie przyciąga.

Tu jako dziecko czy jako rodzic jesteśmy sobie pomocnikami,

Tam po drugiej stronie pomocnicy przychodzą albo odchodzą.

Na podstawie tej samej zasady rozwoju czy w dół, czy w górę,

Przyciągają nierozwiązane problemy, a rozwiązane odpychają.

Jeżeli rozwijamy się duchowo przychodzą pomocnicy, 

Z coraz to wyższej półki, a ci co już przeżyli odchodzą.

Wszystko w Stworzeniu jest zorganizowane i też doskonale,

Żadna protekcja mamusi, jak w szkole nam tam nie pomoże.

Podobnie jest w naturze Stworzenia.

Reinkarnacja jest tego tu dowodem.

A płynne przejście jednego w drugie,

To transformacja bez końca w naturze.