O tym trąbię od lat, że siedzimy, jak gdyby przed komputerem,
A do którego, tak jak do teatru weszliśmy i gramy wszystkie role,
I trzymając świadomości najwięcej w jednej postaci obserwatora,
Jako ego, którego myśli odbijają się teatrzykiem kukiełek innych..
Najmądrzejsi ludzie to chodzą własną drogą i nie słuchając proroków,
Tym bardziej, że to nasi fałszywi gracze roli naszych myśli wypaczeń.
"Istota ludzka jest cząstką całości zwanej wszechświatem,
cząstką ograniczoną w czasie i przestrzeni.
Postrzega ona siebie, swoje myśli
i odczucia jako odrębne ...od reszty
- jest to rodzaj percepcyjnej iluzji świadomości.
Iluzja ta redukując nas do osobistych pragnień
i uczuć żywionych do kilku najbliższych osób,
jest pewnego rodzaju więzieniem.
Naszym celem musi być wyzwolenie się z tego więzienia
poprzez rozszerzanie kręgu zrozumienia
i współczucia tak, by objąć nim wszystkie żyjące istoty
i naturę w całej jej cudowności."
- Albert Einstein
Więc zostać oświeconym to zdawać sobie sprawę z tego,
I dalej żyć wg wskazań własnych zainteresowań samotnie,
Innych traktować jak braci niezależnie od tego co sami robią.
Właśnie tak, jak to my robimy w teatrze i na widowni,
Bardzo dobrze się bawiąc w roli obiektywnego widza,
Obserwując wszystko z dodatkiem życzliwej nostalgii.
Tak, jak to czyni w swoich przekazach Adamus vel Saint Germain,
Z wielkim humorem traktując oświecenie i podniesienie, wzniesienia.
Sam od dzieciństwa też podejrzewałem jak Jim Carrey w filmie,
Rozglądając się na boki i próbując złapać bliskich na manipulacji:
Czy czasem inni, to nie grają jakiejś roli w moim teatrze życia,
Do głowy wtedy mi nie przyszło, że to się tak właśnie odbywa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz