Przekonania

 

Bardzo trudno przekonać kogoś, kto wciska innym swe racje;
Oceny, czy przekonania, a wyświetlane na jego ekranie życia,
Jeśli przykładowo negatywnie innych określa, to w nim siedzi;
Przykładowo, nienawiść, niesprawiedliwość, ból, strata i strach,
Jeśli to widzi u innych, to tylko sam potwierdza, że ma w sobie..

Nie można myśleć to co się widzi i nie mając do tego już porównania,
Z wcześniejszych doświadczeń życia, a czasami i głębiej bo z wcieleń,
Z takim pakietem zjawiamy się w życiu, tj. negatywnych i pozytywnych,
I według nich porównując z zapisem sami doświadczamy na nowo i nowo.

Więc jeśli ktoś tu przyszedł z nienawiścią zapamiętaną w poprzednim życiu,
Będzie musiał się zmierzyć z uczuciem nienawiści do innych w nowym życiu.

To nazywamy dniem świstaka, taką pętlą ciągłych powtarzań błędów,
Z takimi przekonaniami i nastawieniem do innych, to trudno spotkać,
Miłość do innych, pobłażliwość do ich błędów, wybaczanie i empatię.

Wiele też trzeba zrozumieć, aby cokolwiek komukolwiek wybaczyć,
Gdy ma się przekonanie o własnej niewinności w stosunku do innych,
Gdy spadają na niego kolejnych sytuacji nieszczęścia na ekranie życia,
A wszyscy szczerzą zęby dokładając te nieszczęścia jak ciepłe bułeczki.

 

Wtedy, gdy się mu mówi, że sam sobie winien, tego nie zrozumie,
Dlatego ta wiedza duchowa, tylko do dojrzałych i cichych dociera,
Wtedy to zapisy wcześniejsze wymazują się wraz ze zrozumieniem,
Życie zaczyna wracać do normy, jak wzburzona bryza, taflą spokoju.

Gdy jesteśmy już spokojni wewnętrznie, zaczynamy ją projektować,
Z ekranu niepamięci znikają nieszczęścia, zjawia się spokój wydarzeń,
Zaczynamy nad sobą i nad ekranem panować a nawet samemu tworzyć,
Pomaga nam spokój medytacyjny i stan obserwacji wydarzeń z dystansu.

Nowe przekonania zaczynają tworzyć nowe życie i jego zrozumienie,
My nabieramy dystansu do wszystkiego, myśląc teraz o sobie samym,
Już wiedząc, że pozytyw naszego myślenia zmienia cały świat i innych.



Człowiek który podejrzewa innych o same złe intencje,
Musi je zawierać już wcześniej w sobie samym głęboko,
Będzie je skrywał przed innymi i sugerując z uśmiechem,
Że nie ma z tym nic wspólnego, że to inni źle o nas mówią,
Że im się należy taka lekcja życia jaką w danej chwili mają!

To szczytowa próba ucieczki od odpowiedzialności za siebie,
Nie mają pojęcia, że następna będzie trudniejsza i ich nie ominie.
Takiego przykładu agresji doświadczyłem osobiście na jednym blogu,
Nie dlatego, że miałaby dotknąć mnie osobiście i że nie jestem bez winy,
Ale po to by samemu zrozumieć na sobie i doświadczyć jak się zachować.

Jestem jak każdy odpowiedzialny za to myślę, robię i piszę,
Ale zawsze zaznaczam, że piszę własne doświadczenia po to,
Że w jakimś stopniu mogą być podobne i przydatne dla innych,
Nie po to by się wywyższać, pouczać czy robić z siebie jakim guru.

Każdy jest odpowiedzialny za siebie, ale trudno to pojąć,
Gdy się jest nie samemu w matriksie problemów i innych,
Jak one się splatają ze sobą razem, to jest ta tajemnica bytu.


 

Rzadko kiedy zdarza nam się mówić to, co naprawdę myślimy.
Dlatego ludzie, których dotknął w życiu kryzys, prawdziwy,
wielki kryzys, stają się bardziej otwarci.
Scott Spencer