Piekło

Piekło jest wtedy, gdy za dużo wiemy, czy też za mało?
Wydaje się że i w tym musi być równowaga jak Ing i Jang.

Podobnie jest z wiedzą i wiarą, gdy nie są w w równowadze,
To spotykają nas w życiu zaskoczenia, jak za sprawą strachu.

To on chyba wypełnia tą zaistniałą lukę niewiedzy,
Ale i zarazem wiary w jej możliwość tu realizacji.

Gdy jesteśmy już w stanie równowagi wiedzy i wiary,
Zaczyna się pasja ciekawości co dalej z tym wszystkim.

Potem zadajemy sobie pytanie skąd jesteśmy i co tu robimy,
By wreszcie zacząć się pytać, po co ta cała zabawa i dla kogo?

Aby w końcu zacząć się życiem bawić tak, jak to robimy z książką,
Kto wie czy nie weszliśmy do niej świadomością i zapomnieliśmy?

Tak przynajmniej sugerują przekazy Plejadian Barbary Marciniak,
Nawet mówią, że wchodzimy w niezapisaną, by ją zapisać życiem.

Piekło samej niewiedzy, jak i podobnie braku wiary zastąpiono religią manipulacji,
Powiększając nierównowagę pomiędzy wiarą, a wiedzą i dzieląc je na zło i dobro.



A przecież wszystko jest dobre w Stworzeniu, bo to jest stworzone,
Natomiast my jedynie odtwarzamy to już za sprawą nierównowagi.

Tak jak wielokrotnie pisałem fragment opowieści Jezusa z Ewangelii,
Jak nakreślił na piasku dwie równoległe linie wieńcząc trzecią u góry.

Gdy nie wiedzieli co narysował to wytłumaczył, że te dwie to wiara i wiedza,
A miłość jako trzecia zaistnieje jako dach, wtedy gdy są one równej długości.



Czyli piekło nie istnieje poza umysłem, a jest jego wytworem,
Równowaga wiedzy i wiary w siebie jako kreatora wymazuje.