Co z tym niebem?

'W Niebie są nieco podobne realia, co na ziemi. 

„Na ziemi jest coś z nieba” - słowa Ojca Pio. 

Cały kosmos jest dziełem uciekinierów od Boga - Aniołów, 

którym zamarzyło się „niezależne” Niebo. 

Niestety nie wyszło to tak, jak sobie marzyli. Powstało zło. 

Ale jak mówi Ojciec Pio, na ziemi jest coś z Nieba. 

Nie wiele, ale jest. Wszystko było wzorowane z Nieba Oryginalnego... 

Nawet niedoskonałe atomy materialne, są podobne do atomów niebiańskich. 

Mamy tam ciała niebiańskie, tu - fizyczne. Tam planety duchowe, tu – fizyczne. 

Dusze są płciowe. Istnieje tam gra miłości, flirty na wielką skalę.'

To najważniejsze pytanie? Czy to my kreujemy swoje przyszłe niebo, 

Czy ono wykreowało nas i przyciąga do siebie zaprzeczając wolnej woli?

 Nic tak jak kłamstwa nie zbliżają nas do Stwórcy, 

Bo gdyby nie one w KK to nie wystąpiłbym z niego.

A teraz nie próbowałbym szukać Boga na własną rękę!

 Cały czas widzę retortę z pułkami urządzenia destylacyjnego,

Bo to ono oświeciło mnie i dało mi odpowiedź na to pytanie...

Wchodzimy tutaj do coraz niższej i zagęszczonej materii jako ziarno ducha,

Jak ziarno drzewa wetkniętego w ziemię dla rozwijającego się z niego drzewa.

A potem już wyrosłe z licznymi gałęziami jako niebami i wymiarami,

A więc wedle jak na górze tak na dole, to my tworzymy światy nieba.

 

Podejrzewam, że to nasze wybory i warunki życia kreują tu nasze wybory,

Nikt z natury pochodząc ze światła Stwórcy ducha nie jest zły sam w sobie.

Stan mniejszego dopływu światła stwarza niszę dla ciemności tła,

Tak powstaje obraz nigdy nie doskonały jak jego negatyw z ducha.

Na podobnej zasadzie jak liniowe ksero - oryginału,

Jak coraz to gorsza taśma dla niedoskonałego pozytywu.

 

W miarę gdy po wyjściu z ziarna zatopionego w gęstej materii,

Wpuszczamy własnym pragnieniem powrotu więcej tu światła.

Wtedy zaczynamy wypierać ciemność i budować nowe światy w wymiarach,

Ale nie wszyscy i na raz, tylko ci co pierwsi sami się wynieśli bliżej Źródła.

To oni wykreowali wspólne, a z których w wyższej częstotliwości,

Zachęcają nas na różne sposoby abyśmy poszli za nimi ich drogą.

I właśnie teraz rodzi się najważniejsze dla nas pytanie,

Ulec im i nie kreować samemu, czy samemu tworzyć?

Dzieci nasze albo idą bezmyślnie za nami, albo się odcinają,

Większość nie czuje się dobrze w domach swoich rodziców.

Kluczem wszystkiego jest wolna i nieprzymuszona wola,

Przypomina to ferment drożdży w fermentacyjnym zaczynie. 

Każdy chce mieć własną czarną dziurę z której kreuje własne światy,

Nic tak nie cieszy jak własny pokój zabawek, ale nie już urządzony ...

Dlatego jak Alicja uczę się unikać wcześniej stworzonych pomysłów,

A jedynie dla porównania i dla własnych tworzyć wszystko samemu.

Coś podejrzewam, że ci co nas namawiają do swoich,

To chcą po prostu w te swoje wplątać moją energię...

Sam chcę być sternikiem, żeglarzem jak i okrętem,

Mogę jedynie przepłynąć obok cudzych pomysłów.