Swój świat

Czy każdy ma swój własny świat i do niego zagląda,

Jak wróżka do szklanej kuli by widzieć co sam chce?

Praktycznie na to wygląda, bo niema dowodów na to,

Że to co widzimy foto chemicznie w mózgu istnieje.

Gdy cokolwiek czytamy zachowujemy tego obrazy,

Możemy to naszkicować i w jakiś sposób odtworzyć.

Śnimy też podobnie, a czasami tak naturalnie,

Że wstajemy mokrzy ze strachu i emocji wrażeń.

Bardzo szybko się uczymy i długo dojrzewamy umysłowo,
W stosunku do innych ssaków zapełniając korę mózgową.

Nie wiem po co, podejrzewam by łatwiej tworzyć porównania,
Ale głównie abstrakcyjne, aby widzieć rzeczy trzy wymiarowo.

Pewnie po to by samemu tworzyć swój świat porównawczy,
Na tle tego co widzimy niby u innych, bo każdy ma ten swój.

Tak to widzą neurobiolodzy, obserwując przelot iskier światła,
Ten pomiędzy synapsami komórek komunikującymi się ze sobą.

Aby zachwycić się świecącym żuczkiem, to jego obraz,
Musi zostać odtworzony w głowie i w niej porównany.

Z jakimś wcześniejszym i zapisanym wcześniej na tej samej zasadzie,
Dokładność postrzegania zależna jest od ilości takich połączeń w mózgu.

Ale jakimś cudem czasami to wszystko potrafi zadziałać w uszkodzonym,
U pacjentów nawet bez kory, jakby był jedynie chwilowym przekaźnikiem.