Samotność

Samotność staje się z czasem tak bezcenna,

A szczególnie wtedy, gdy przeszkadza hałas.

Że człowiek z niej korzystać zaczyna jak z powietrza,
Po prostu bez niej zaczyna się w towarzystwie dusić.

Moment, gdy decydujesz się odejść.
Od zdradzonych kwiatów.
Myśli rzeźbiących piekło.
Ust plujących kwasem.
Od ocen i werdyktów
wyręczających Boga.
Od falsyfikatu dzisiaj
i utopii jutra.
Ten moment.
Twój początek.

-Solange-

Gdy zostajesz sam niezależnie gdzie, jak w środowisku,

Czy w tłumie, czy na szczycie góry, to zawsze jesteś sam.

To dopiero wtedy, gdy to sobie uświadomisz to tak naprawdę,

Zaczyna świecić iskierka wewnętrznego światła ducha w tobie.

Poczujesz się tak jak hrabia Monte Christo w więzieniu na wyspie,

Kiedy usłyszał w celi odzew pukania alfabetem Morsa ze ściany.

W samotności możemy wreszcie podnosić własną wibrację,
To dlatego te wszystkie nauki duchowe faworyzują medytację.

I nie chodzi o to, by o cokolwiek prosić, ale być ze sobą,
Bycie ze sobą stwarza możliwość równowagi w komórkach.

Krótko, gdy im przeszkadzamy emocjami i poleceniami,
Nie mogą tak intensywnie przyjmować tą nową energię.