"Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi.
Są synami i córkami Życia, które pragnie istnieć.
Przychodzą przez was, ale nie od was
I chociaż są z wami, nie są waszą własnością.
Są synami i córkami Życia, które pragnie istnieć.
Przychodzą przez was, ale nie od was
I chociaż są z wami, nie są waszą własnością.
Możecie dać im miłość, lecz nie myśli.
One mają swe własne myśli.
Możecie gościć ich ciała, ale nie dusze.
Ich dusze zamieszkują w domu przyszłości,
do którego nie macie wstępu nawet w swoich snach.
Możecie starać się być jak one,
lecz nie próbujcie czynić ich podobnymi do was,
gdyż życie się nie cofa i nie zatrzymuje na dniu wczorajszym.
Jesteście jak luk, z którego wasze dzieci,
jak żywe strzały wyleciały naprzód.
Łucznik widzi ten znak na ścieżce wieczności
i nagina was swą siłą tak,
by Jego strzały leciały szybko i daleko.
I bądźcie radzi ręce Łucznika,
bo kocha On strzałę,
która wzlatuje, ale tak samo kocha luk,
który jest opoką."
Khalil Gibran
One mają swe własne myśli.
Możecie gościć ich ciała, ale nie dusze.
Ich dusze zamieszkują w domu przyszłości,
do którego nie macie wstępu nawet w swoich snach.
Możecie starać się być jak one,
lecz nie próbujcie czynić ich podobnymi do was,
gdyż życie się nie cofa i nie zatrzymuje na dniu wczorajszym.
Jesteście jak luk, z którego wasze dzieci,
jak żywe strzały wyleciały naprzód.
Łucznik widzi ten znak na ścieżce wieczności
i nagina was swą siłą tak,
by Jego strzały leciały szybko i daleko.
I bądźcie radzi ręce Łucznika,
bo kocha On strzałę,
która wzlatuje, ale tak samo kocha luk,
który jest opoką."
Khalil Gibran
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz