Our reality is a Consciousness Theater
I bez wątpliwości ze sobą połączony.
Możesz w nim machać i wszystkimi zmysłami,
Możesz tworzyć swój własny teatr możliwości.
Powiem Ci jedno:
nie ma czegoś takiego jak zbieg okoliczności
i nic nie dzieje się przypadkiem.
Każdą przygodę, każde zdarzenie sprowadza na ciebie twoja Jaźń,
po to aby stwarzać i doświadczać, Czym w istocie jesteś.
"Rozmowy z Bogiem" Neale Walsch
Świadomy teatr tworzę dla siebie od dzieciństwa,
Ucząc się od rodziców, szkoły w pracy jak w życiu.
Nie odróżniając co sam stworzyłem, a co inni i co już było,
A więc nie potrafię oddzielić co sam, od tych innych iluzji.
Tym bardziej, że na siłę nam wciskają historie w której mnie już nie było,
Wreszcie budzę się z tego wspólnego snu aby doświadczać samego siebie.
Doświadczamy tylko siebie, ale nie zapisujmy innych doświadczeń,
Niezależnie czy traumatyczne, czy szczęśliwe nie są to uczucia nasze.
Niby uczucia są nasze, ale skierowane nie do naszych doświadczeń,
Giną gdzieś w przestrzeni albo są wchłaniane przez amfiteatr teatru.
Tworząc demiurgi różnych światów jako te nasze aspekty,
Włóczą się ona za nami jak ciężki worek za wcieleniami.
Jak one rosną i jak w każdą stronę przyrastają,
Niech świadczy powyższy obraz dmuchawca.
Zapewne budujemy w materii amfiteatr przez wcielenia,
Narastający zasilany i znikający nie zasilany, bogów itp.
Wierzymy w to co jest bo sami to stworzyliśmy i podtrzymujemy,
Śląc wspomnienia, pokłony, czczenie itp starania i próby rozumienia.
To samo stwarzający się kombinat wymysłu naszego umysłu,
Wiedząc podświadomie, że jest początek i koniec, bez łączności.
By wreszcie zrozumieć i zacząć praktykować na sobie,
Gdy przestajemy o czymś myśleć, to stopniowo zanika.
Odpływa w siną dal jak żaglowiec z wiatrem,
Już nie przyciągany naszą energią uwagi umysłu.
https://www.cda.pl/video/145470a5
A co z zapisem pamięci umysłu, gdy są wykasowane,
Czy zostają wspomnienia ich najważniejszych uczuć?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz