Wyjątkowość

Nasza wyjątkowość rodzi się z niepowtarzalności,

Nikt z nas nie jest klonem drugiego, nawet bliźniaki,

Nawet takie jednojajowe, co żyć bez siebie nie mogą!

Właśnie toczymy jałowy spór o to, kto od kogo pochodzi,

Na jednym z blogów "Plejadianie2012"  Barbary Marciniak,

Sam nie wiem, czy ma to sens, aby o tym w ogóle dyskutować,

Jak wiemy, możemy się wcielać we wszystko co żyje w Stworzeniu!

Czy nie byłoby wspaniałe wcielić się po takim naszym teraz w kwiat,

I w jakikolwiek kwiat, nie musi być zaraz lotosu, przecież żyją krótko.

Ale za to w jakim otoczeniu, nie słyszałem na łące by się nawzajem oceniały,

Kłóciły czy spierały o to kto pachnie najpiękniej i jaką wspaniałą ma kreację?

To naturalne, że wtedy, gdy wzrastamy musimy ewoluować po kolei,

Lecz gdy się obudziliśmy, jak teraz, możemy wybierać do woli i czas,

Jesteśmy już na wstępie podróżnikami w czasie i przestrzeni, a teraz...

Możemy wybierać, co chcemy, jak to opisywał Monroe" w "Podróży"

JESIEŃ

Lato odchodzi małymi kroczkami
A my ciągle jesteśmy z myślami
Słonko już powoli się chowa
Chmurka z góry na nas spogląda

Drzewa jeszcze swą zieleń mają
Ptaszki już tak swych treli nie śpiewają
Lato tak piękne było
Szkoda, że nie długo odejdzie

Pani Jesień w progu stoi
W kolorowej sukience
W ręku trzyma słońce, deszcz
Kolorowych liści nam przybędzie

Aby ta polska jesień, złotą była
i lato nam przedłużyła
A każdy, da jej ukłon w podzięce
Gdy obie będą szły, trzymając się za ręce 

-MIRASALL

Czy ma to coś, z moim pisaniem, to zapewne już nie za bardzo...

Ale staje się za to piękne, bo niepowtarzalne i inne od mojego!

Tak tutaj tworzy się niepowtarzalność wszystkiego co jest i jest cudem,

Bez powtarzalności, tak jak płatki śniegu w zimie, czy linii papilarnych,

Bo każdy z nas tworzy co innego, a natura się do naszych myśli układa!

Zdaje się, że ta jesień, ma też i inny wymiar tego końca lata,

Bo nie tylko liście, ale i nas poniektórych energią pozamiata,

Zostaną jedni,  aby przeżyć zimę, a inni odejdą do wieczności,

Nie mnie ocenić kto i kiedy, zdobędzie odpowiednią wibrację.

Są też inni jak ja, którym nie pozwolono uciec, bym dalej pisał,

Te swoje myśli dnia, za to może coraz bardziej udanie i trafniej,

Bo też i staram się pisać tak, by nikomu niczego nie sugerować,

Nie narzucać swoich poglądów, tylko naświetlać z różnych stron!

By każdy szedł własną i niepowtarzalną drogą, jak ta dama i sam,

Za nikim i w jego cieniu też nie podążał, ale szedł swoją do światła!

Tylko wyjątkowość rozwinięta naturalnie jest przepustką,

Świadczą o tym Mistrzowie i święta geometria w naturze!