Serce

Jest w tym dużo prawdy, aby te trzy byty się dogadały,
Trzeba komunikacji duszy z ego-umysłem przez serce.

Nie da się tego zrobić w hałasie dnia codziennego w pracy,
A jeszcze trudniej w domu, gdy jest podobnie jak wszędzie.

Właśnie tylko w samotności, a czasami, gdy zostajemy sami;
Po utracie, zdrowia, czy bliskiej osoby, jak własnego majątku.

Mnie dopadł zawał i przewartościował ewentualne cele,
Pokazał, kto ma serce i kogo mogę uznać za przyjaciela.

Zacząłem się wtedy interesować stanem swego ciała i go słuchać,
I co ciekawe, gdy przestałem zwracać uwagę na ekran, to przestał...



Sam ekran mnie interesować, a ciało przestało dokuczać,
Spadały książki do czytania, otwierały się na odpowiedź.

Wszystko zaczęło nabierać sensu istnienia jako części natury,
A samo przebywanie w lesie wystarczało za towarzystwo  ...

Co ciekawe ekran tak eksploatowany zaczynał dawać odpowiedzi,
Na wewnętrzne pytania i stajesz się wtedy Jednią co stworzone ...

Jest w tym dużo prawdy, gdy słuchasz wewnętrznego głosu,
Przerywasz nawet pracę i lecisz na wyprzedaż książek po nią.

Zaczyna cię palić dłoń, gdy bierzesz ją do ręki z emocją jak kochankę,
Wiesz, że da ci dalsze wskazówki i odpowiedzi na nurtujące pytania.



Wiesz też, że już nie jesteś sam i bajki o aniołach stróżach niosą prawdę,
Zaczynasz rozumieć, że to co się ci przytrafia ma sens gdy zauważasz.

Dalej otwiera się droga ta jako ścieżka własnego Mistrza,
Już wiesz, że od niego zależy to, co się wydarza na ekranie.


Z czasem stajesz się obserwatorem ekranu rzeczywistości,
I zaczynasz zauważać, że poza nim i tobą niczego nie ma.

Wszystko co na zewnątrz i wewnątrz jest tylko lustra odbiciem,
A gdy jesteś w stanie równowagi Ing i Jang staje się to klarowne.



Wtedy serce otwiera się niewidzialnie również na ludzi,
Zaczynają do ciebie się garnąc sami nie wiedząc dlaczego.