Można ...

"Można pójść buddyjską czy chrześcijańską ścieżką
akceptacji, że wszystko jest cierpieniem;

Można oddać się hinduistycznemu płynięciu,
bo i tak na nic nie mamy wpływu;

Można zanurzyć się w poszukiwaniu doświadczeń,
podążając za tantryczną tajemniczością;
Można ze skali micro przejść od razu do skali macro,
oddając się adwaitowskim dysputom;
Można założyć różowe okulary,
dzieląc się miłością w new age-owskim kręgu serca;
Można, jak starzy mistrzowie TAO,
być w działaniu, bez przywiązywania się do jego efektów;
Można pójść ścieżką zagubienia,
w cieniu alkoholu czy antydepresantów;
Można także nic nie wybierać,
pozostając łodzią na bezkresach oceanu;
Można …
Świat jest piękny,
dając każdemu możliwość wyboru.
Ale czyż nie robi on się szary,
gdy mieczem lub intelektualnym konstruktem,
próbujemy innych przekonać,
że nasza ścieżka jest tą jedyną,
że to jest ta prawdziwa, ta najszybsza.
Warto być tutaj szczególnie uważnym,
bo jakże cienka jest granica,
po między dzieleniem się swoim doświadczeniem,
a próbą nakłonienia do niego innych."

Czyli wszystko można, co nie można, tylko z wolna i z ostrożna,
Nie dotyczy ograniczenia miłości takiej z serca i do wszystkiego!

Dlatego nikogo do niczego nie namawiam, a tylko piszę,
Bo wtedy, każdy czytelnik ma wybór poszerzony o moje.



Kiedyś z niechęcią patrzyłem na wiernych i guru nie rozumiejąc,
Że on swoją postawą, nam pokazuje drogę taką do siebie samego.

Gdy ktoś jest w takim stanie sam ze sobą, jak w Samadhi,
Zaczyna promieniować kontaktem wewnętrznym z duszą.

 

 To właśnie podnoszone w ten sposób wibracje niewidzialne przyciągają,
Nie ciekawość, chęć kontaktu z guru, słuchania wykładu, ale milczenie.

To wstęp do własnej medytacji, która zmienia nasze postrzeganie,
Zmienia aktywność pewnych płatów mózgu, a zamyka ten przedni.

Przestajemy świat mierzyć, ważyć i liczyć poznając, czyli kalkulować,
Zmieniamy postrzeganie na postrzeganie uczuciowe tzw. czuciowiedzę.



Po czym nasz świat się zmienia niby niepostrzegalnie,
Ale my już wiemy, że mamy wpływ na ten zbiorowy.

Może prawdą jest co powiedział mi na koniec sanatorium mój współspacz:
"Nie wiem jak to zrobiłeś ale wewnętrznie się zmieniłem i mam wszystko ...
Gdzieś daleko od głowy, czyli dosadnie w du..
/
Mając to na myśli to, że za innymi już nie biega,
Tylko oni do niego dzwonią i podchodzą do niego/