Po co to wszystko?

Nie będę ośmieszał nauki no bo się czasami sprawdza in statu nascendi,

Aby za kwant czasu już być czymś innym jak to uczy fizyka kwantowa.

Nie będę się powtarzał, że każdy widzi co innego i też to doświadcza,

Kobiety w tym celują, bo wszystko widzą inaczej i wszystko wiedzą.

Ale głównie mężczyźni zastanawiają się jak to wszystko działa,

A kobiety przeżywają głębiej te swoje uczucia jak i upływ czasu...

Myśli kreują rzeczywistość i na tyle, na ile mogą zmienić ten wspólny obraz,

Ten już stworzony i na tyle szybko na ile zaangażowane są w to nasze uczucia.

W tym chaosie myśli mld ludzi są pewne zasady pierwszeństwa i porządku,

Prawo przyciągania podobnych wedle klucza matematycznej średniej wyboru.

 

Dlatego zwierzęta korzystają z intuicji tej która im podpowiada jak tu uniknąć,

Niebezpieczeństwa pozornie nielogicznych wydarzeń przypisywanych losowi.

 Prawdopodobnie one porozumiewają się jak siecią grzybni drzewa w ziemi,
Podobnie jak my Internetem ciała energetycznego ziemi wyższego wymiaru.

Myśliciele wiedzą, że to co widzą, to jest coś wcześniej stworzone,

A teraz widzimy to tuż przed rozpadem i nie widząc drugiej strony.

Bo cała kreacja jest w naszym wnętrzu ukryta przed postrzeganiem,

Jak korona na jesieni drzewa i jego złotych liści przed zwiędnięciem.

A potencjał kreacji jest w Tu i Teraz pomiędzy nimi ...

Nie umieramy sami nie postrzegając życia i podobnie, gdy zamykamy oczy,

Nawet i wtedy, gdy zatrzymamy zasilanie akcji serca, to mamy świadomość.

Gdy my nie mamy świadomości, tak jak po lekach, które zamykają ją w umyśle,

To gdy jesteśmy obudzeni, wtedy nic nie pozbawi jej w nas z wyjątkiem strachu.

Strach odcina nas od świadomości duszy, a ciało od zasilania ze Źródła,

Wtedy zaczynamy chorować z braku energii podstawowej w komórkach.

Właśnie po to tu jesteśmy, aby przebić skorupkę ego umysłu,

Ale zachowując zasoby zdobytych doświadczeń rozdzielenia.

Po to również też jesteśmy, żeby przez nas przepływała energia zmiany,
Stając się jak te przetchlinki dla drzewa naszej planety Gai i nas samych.

Strach przetchlinkę zamyka i odłącza od samego Źródła,
Miłość ją otwiera, ale po usunięciu strachu żołnierza w okopie.

W sytuacji zagrożenia już nie da się mówić o miłości,
Kochać się też z żoną nie da jak może wejść teściowa.