Błędy

Gdyby błędy przenosić bezpośrednio do kryształu pamięci,

Prześladowały by nas przez całą wieczność istnienia, a tak,

Za to uczą nas jak je nie popełniać popełniając jednorazowo.

Nasze życie musi płynąć tu na zasadzie spirali, a nie koła,

Błędy za to próbują tworzyć z nich okrąg i się powtarzać,

Kręcą się w kółko dopadając nas jako podobne by uczyć.

Gdy się do nich przyznamy to wypadają jak z okręgu,

Do tego czasu będą kręciły się wokół nas jak muchy,

A gdy przyznamy się do nich i zaakceptujemy -odfruną!

To z powstawania błędów tworzy się pamięć przeszłości,

Całe szczęście, że dla przeciwwagi podobnie z sukcesów,

Więc kręcą się takie dwie spirale pamięci jak nasze DNA,

Zapisując złagodzony emocji naszych zapis w komórkach,

W tym też musi być równowaga, jak w życiu we wszystkim!

To co zrównoważone i z obojętnym ładunkiem, 

Może się krystalizować jako wiedza w Akaszy!

To dzisiaj najtrudniejsze, a odpuścić warto,
Bo wyżej można być, z czystą walki kartą.
Nie wejdą tam wojownicy strachu wrzasków.

Bramy serca są zamknięte na złość, strach i na nienawiść!
Błędem jest teraz myśleć, co się kiedyś zrobiło, też błędnie,
To jak piasek w tryby naszego wzniesienia do samego siebie!

Najlepiej przyjąć do serca naukę i wnioski, a same błędy spalić.



Kochajmy nasze błędy, tak jak ten nasz błąd dwoisty natury,
Bo bez nich, jak i bez kobiet, seks nie miałby żadnego sensu!
 Wypijmy za błędy natury, ale czy natury, a nie nasze, nie wiem.