Radość twórcza

Wszyscy macie duże trudności z tym, by poświęcić sobie czas,

 aby po prostu móc się czymś cieszyć. 

Nie chodzi mi o to, by zapisać się na regularne medytacje 

czy robić coś co wygląda na uduchowione.

Jeśli odkryjesz, że największą radość sprawia ci kolorowanie rysunków,

 to zdaj sobie też sprawę, że masz prawo kolorować codziennie przez pięć godzin, 

 jeśli tylko masz na to czas i ochotę.

 Zbyt często zawieszasz się na dostosowywaniu się do reguł, 

które ktoś inny ustanowił, a na które wszyscy się zgadzamy, z jakiegoś powodu.

 Zdaj sobie sprawę, że nikt nie patrzy ci na ręce, tak jak ci się może zdawać.

 To może być początkowo przerażająca myśl; możesz poczuć zawód i rozgoryczenie. 

Ale po chwili poczujesz uwolnienie; 

pozwól sobie na zmianę mapy swojego życia, tak jak chcesz.

Wiem co to znaczy sam na sobie taka radość i czekanie na słowa,

Zacząłem rozumieć pasję twórczą artystów malarzy i rzeźbiarzy.

To pierwsze dziękczynienie nawet za słowa początkowo infantylne,

A prawdy znane od eonów czasu zapisanych wcześniej, to nie ważne.

Podobnie jest jeśli ogarnie cię wewnętrzny zachwyt życia naturą,

Natychmiast zdarzają się one na tym zewnętrznym ekranie projekcji.

Podobnie z pisaniem, na początku nieudolnie bo pod kontrolą umysłu,

Gdym już odpuścił i zawierzył treści wtedy zaczęły słowa płynąć same.

I nie o rym tu chodzi, ten wydumany i składany w wiersze,

Ale rytm jakby przekazu z góry dźwiękiem harmonicznym.

Coś takiego musiał przeżywać sam twórca Sagrada Familia.

Bo w tej kaskadzie nierówności kształtu jest jakaś harmonia.

Możemy tylko ścigać się twórczo z naturą,

I zawsze będziemy blisko gdy w kontakcie.

Sam kontakt jest taką radością odkrycia jak u Hrabiego Monte Christo,

Że nie jesteś sam nawet w najgorszych sytuacjach i czeluściach lochów.

 

Każdy z nas chciałby mieć taki zakątek dla siebie i w ciszy,

Ale jeszcze bardziej gdy wie, że nie sam przeżywa samotnie.