Wielowymiarowe Ja

Na początku wielowymiarowe 'Ja' nie było człowiekiem,

Zapewne było całą świadomością siebie dla siebie samego.

Możemy jedynie sobie przypominać kim byliśmy wcześniej w czasie,

Tak wchodzimy w czas liniowy bez początku i końca wypełniony sobą.

Teraz poza czasem w Tu i Teraz należy przestać być włosami czasu,

A zastanowić się na czym one rosną i do czego wszystkie prowadzą?

Do takich wniosków może dojść tylko ktoś tak jak ja już stary,

Jeszcze i wystarczająco myślący, jako istota wielowymiarowa.

Nie mam jak A. Einstein sterczących włosów jak antenki,
Ale jeszcze zachowało mi się trochę głównie z tyłu głowy,

Już od dziecka jak każdy wiedziałem, że świat jest obrazem postrzegania,

Części widzialnej jako niewidzialnej wypływającej na powierzchnię bytu.

Widać to jako choćby magma wypływająca z wulkanu, czy porody ssaków,

Czy rozwijające się na wiosnę kwiaty na drzewie z wcześniejszych pąków. 

https://www.youtube.com/watch?v=Fgt8M5564NQ

Zdawałem sobie sprawę i świadomość tego, że to droga bez powrotu,

Nie da się nią wrócić do zarania dziejów tak, jak i korzeni pochodzeń.

Szybko doszedłem do wniosku, że to rzeka bez powrotu,

One way ticket i to w jedną stronę i river of no return ...

Czyli koło, ale żeby rozdzielone niewidzialnie to i spiralnie...

To tak zacząłem odkrywać swoje wielowymiarowe Ja Jaźni.

 

Oczywiście nie da się dotrzeć do celu i początku drogi,

Będąc w drodze, ale można być świadomym tego bytu.

Spirala pokazuje jedyną możliwość i w różnej częstotliwości,

Chowającej się w samej sobie za sprawą sugerowanego czasu.

Leży sobie stary artefakt sugerujący taką myśl podobną,

No bo w jakim celu ktoś miałby zostawiać takie znaki? 

Stąd też wniosek, że nie ma sensu i celu na drodze i w drodze,

Można tylko rozwijać na niej i powiększać swoją świadomość.

I to też rozumieć, że strach staje się realny jako niebezpieczeństwo,

Gdy kreujemy go myślami z wyboru i na tyle długo aby się objawił.

Tak samo myśląc i wracając do pierwszego tutaj obrazu, niezależnie,

Co kreujemy, to wszystko my sami niejako zmuszając innych do gry.