Koło Samsary to kolo młyńskie, czy diabelski młyn,
To jest to, co nas wciąga zmysłami razem z energią?
Wchodzisz i myślisz, że będziesz pamiętał taką instrukcję obsługi,
Ale tak samo jak wesołym miasteczku zostawiasz domowe sprawy.
Z czasem, gdy cię wciąga to przestajesz słyszeć ostrzeżenia,
One cichną tak jak w oddali i w końcu przestajesz reagować.
Zapominasz, dzielisz się na kolejne doświadczenia i emocje,
I już bez zastanowienia i nie słuchając ostrzeżeń z góry bytu.
Brniesz coraz głębiej i głębiej, aż na dno rozpaczy,
Bez możliwości natychmiastowej użycia energii.
Na początku, co tylko pomyślałeś stawało się 'jak' ciałem,
Ale, gdy proporcja ducha do materii była coraz mniejsza.
Wtedy traciłeś to możliwość, a to co tworzyłeś stawało się gęstsze,
Aż materia z tego powstawała coraz bardziej ustabilizowana i światy.
Sam koliber taki jak ten z góry stawał się dinozaurem i coraz większym,
Z czasem świat gigantów musiał się zmniejszyć wraz z przyciąganiem.
I tak jak bywa w naturze i fizyce musiało dochodzić do kompromisu,
Możliwości wagi, co do biegania i lotu, aż do względnej równowagi.
Nie musiało dochodzić do wojny o truskawkę, bo każdy miał własną,
Dopóki nie stworzyliśmy siebie, podobno z cechami tej wolnej woli.
Wtedy przestała nas interesować nasza truskawka, ale inna i innego,
Nie wiem czy tak się zaczęły wojny i o truskawkę, ale za to je lubię.
https://www.facebook.com/video.php?v=1648276488739949
https://www.facebook.com/video.php?v=1648276488739949
Taka podróż w nieznane i w świat nawzajem się przenikający,
Jest pełen zagadek i co do stopnia wymiarowych obserwacji,
Nie wiadomo kto jest mrówką, a kto słoniem i się przestraszy.
Czy moja interwencja jako dziecka, aby pomóc mrówce z ciężarem,
Naruszyła jakieś prawa natury i zmusiła mrówkę do myślenia inaczej?
Czy uratowanie mrówki od zatonięcia w rzece zmienia moje relacje,
Podobno wszystko co robimy i myślimy ma wpływ i to na wszystko.
Czemu koło napawa nas strachem, kiedy jest taki piękny,
Specjalnie podkreślam piękno natury i piękno człowieka.
Co czyni go okrutnym, chciwym, czy tutaj ciemnota?
Chyba wewnętrzny strach przed utratą resztek energii.
Zamiast jej szukać wewnątrz siebie jak bez granic,
Próbujemy zdrapać ją jak z tablicy zapisaną kredę.
Więc to koło Samsary jest odbiciem widzianej iluzji,
Która nas odcina od wszystkiego, co mamy wewnątrz.
Jak ten paw, co zamiast cieszyć się obok siebie kwiatami,
Będzie jak nasze obecne dzieci szukał kwiaty w tabletach.
My siedźmy tak, jak ta lwica na drzewa gałęzi, choć to i ryzyko,
Ona nie żyje w świecie wirtualnym i tworzonym na bazie zysku.
Co prawda moja suka jak mam wrażenie ogląda obrazy w TV,
Ale gdy tylko spróbuję się ruszyć, to jest gotowa iść na spacer.
Oj, z dzieckiem ma już większy problem,
Muszę coś obiecać ciekawego i nowego..
Świat, na który czekamy......wygląda jak bajka.....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz