Strach

Sam strach odbija się sam w sobie jak w lustrze,

Ukazuje i podejrzenia, mniemania i uprzedzenia.

Niszczy teraz każdej rady dobrej samo poczęcie,

Usprawiedliwia tu tuż podjęte z góry mniemanie,

Więc nie warto zaczynać czegokolwiek ze strachem!

Zmartwychwstanie ducha, to już wielkie pojęcie!

A spójrzmy na to trochę szerzej, inaczej i jaśniej,

Jako na osobisty zew i krok piękna do wcielenia,

Dla następnego, jako magnes zmieniający życie.

Już jako przebudzenie wyższej naszej wyobraźni,

To skok nurka w głąb własnego ognistego serca,

Odkrywający tak pod powierzchnią własne skarby,

Czy nowe formuły i ogniste wezwania do służby!

Takie dążenie zmusza do prawdziwego czynu!

Nie obietnica, której nie miał uczciwie spełnić!

To nasza misja i droga do osobistego szczęścia!

Przestrzeń tu dźwięczy, oddycha i tworzy wokół,

Jest rozrzedzonym polem elektromagnetycznym,

Ognistych wirów, które tak jak diamenty odbijają,

I rozpraszają, jak w lustrze, to wszystko co żyje?