niedziela, 1 stycznia 2012

Nieskończone dążenie


Nie wolno żyć etapem końcowym życia,
Schodzącego w niebyt i w jego rozkład,
Trzeba jak łosoś skoczyć pod prąd wody,
Ze skutków w przyczynę i w przyszłość,
A najlepiej za E, Tolle skoczyć w tu i teraz!

Tylko w ten sposób można się teraz ratować,
By nie dostać się pod wodospady i tam zostać!
Zrzucony na o wiele niższe poziomy istnienia!

Duch ten ludzki jak ryba potrzebuje wody!
A wymaga od nas nieskończonego dążenia,
Dla własnego doskonalenia i też nie znosi,
Jak ten łosoś stałej, cieplej i stojącej wody!
                       Współpraca z nami da właściwe zwycięstwo!

Jeśli taki człowiek mówi tylko o spokoju,
Ale we wnętrzu ma strach i rozdrażnienie,
Tzn., że nie jest spokojny, a tylko tak myśli,
Podobnie jest z miłością, gdy się ją już czuje,
To wokół niego rosną kwiaty zgody i radości!

I w takiej wodzie łosoś powinien składać jaja!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz